[...] Όταν έπλαθα τους ήρωες του βιβλίου, τους έπλασα ζωντανές παρουσίες. Πονάει ο ένας χαρακτήρας και οι υπόλοιποι καταλαβαίνουν τον πόνο του. Λείπει ο ένας και το ιστόρημα αδυνατεί να σταθεί στην πλοκή του. Όταν πάλι παθιάστηκα να πλάσω την κεντρική ηρωίδα, Λέξα, την έπλασα δίνοντάς την αξίες. Να αυτενεργεί σε οποιαδήποτε ανατίμηση του ονείρου.
(από τον Πρόλογο)
