Η ποίηση του Βίλεμ Μ. Ρόχεμαν διακρίνεται από μια ξεκάθαρη τάση προς την ομορφιά. Απρόσμενες εικόνες μαρτυρούν την ανεξάντλητη φαντασία αυτού του βιρτουόζου της εικονοπλασίας. Μέσα από στίχους πολυδιάστατους, ο δημιουργός μάς αποκαλύπτει έναν νοητικό κόσμο που εκτείνεται πέρα από κάθε σύνορο, χωρίς να περιορίζεται στον χώρο ή στον χρόνο.
Ο καθρέφτης δεν είναι ποτέ εντελώς άδειος.
Γιατί όποιος στρέφεται απότομα,
παρατηρεί πως υπάρχει πάντα κάποιος
που τον κοιτάζει από εκεί μέσα.
Τον παρακολουθεί αδιάκοπα,
ζει από τις αντανακλάσεις.
Κάποιος έχασε ένα φωνήεν εκεί
που χτυπά απαλά ξανά και ξανά στο γυαλί
χωρίς να το σπάει, μονάχα προκαλώντας
αυτούς τους απαλούς ήχους στεναγμού
που συνοδεύουν κάθε αντανάκλαση.
