... Ο Τζιμ βούτηξε το χέρι του στη γούρνα κι ανακάτεψε το φεγγάρι, σπάζοντάς το σε ρυάκια φως που στροβιλίζονταν. Έβρεξε το κούτελό του με τα βρεμένα του χέρια και σηκώθηκε. Αυτή τη φορά δεν κουνιόταν με τόση ησυχία, την κουζίνα όμως τη διέσχισε στις μύτες των ποδιών του και στάθηκε στην πόρτα της κρεβατοκάμαρης. Η Γιέλκα κούνησε το μπράτσο της κι άνοιξε λίγο τα μάτια. Ύστερα, τα μάτια άνοιξαν και γούρλωσαν, ύστερα γυάλισαν, υγρά. Ο Τζιμ κοίταξε μέσα στα μάτια της· το πρόσωπό του ήταν ανέκφραστο. Μια μικρή σταγόνα έτρεξε απ' τη μύτη της Γιέλκα και κάθισε στο κοίλωμα, στο πάνω χείλι της. Τον κοίταξε κι αυτή επίμονα.
Ο Τζιμ σήκωσε τον κόκορα του ντουφεκιού. ο μεταλλικός ήχος αντήχησε σ' όλο το σπίτι. Ο άντρας στο κρεβάτι στριφογύριζε ανήσυχα στον ύπνο του. Τα χέρια του Τζιμ τρεμόπαιζαν. Σήκωσε το όπλο στον ώμο του και το έσφιξε για να μην τρέμει. Απ' το σκόπευτρο είδε το μικρό άσπρο τετράγωνο ανάμεσα στα φρύδια και τα μαλλιά του άντρα. Το μπροστινό στόχαστρο σάλεψε μια στιγμή κι έπειτα έμεινε ακίνητο.
Ο πάταγος της ντουφεκιάς έσκισε τον αέρα. Ο Τζιμ, κοιτάζοντας πάντα πίσω απ' την κάνη, είδε ολόκληρο το κρεβάτι να τραντάζεται απ' το χτύπημα. Μια μικρή, μαύρη, αναίμακτη τρύπα άνοιξε στο μέτωπο του άντρα. Πίσω όμως, το κούφιο σημάδι πήρε μυαλά και κόκαλα και τα έχυσε στο μαξιλάρι...
