Είδωλο, μούσα ή μύθος;
Για τον αναγνώστη που αγνοεί τον θρύλο της, η πρώτη επαφή με την Κέιτ Μος είναι ποσοτική. Όποιο κι αν είναι το αντικείμενο, η Κέιτ Μος σπάει τα ρεκόρ: επιτυχίας, σκανδάλων, μακροβιότητας, φήμης, χρημάτων, διάσημων εραστών, κατανάλωσης αλκοόλ... Είτε πρόκειται για την προσωπικότητά της, για τις δουλειές της ή για το ταλέντο της, είναι πάντα "υπερβολικά": υπερβολικά "κουλ", υπερβολικά αδύνατη, υπερβολικά πλούσια, υπερβολικά σκανδαλώδης...
Με το ισχνό κι ευκίνητο σώμα της Κέιτ Μος εμφανίζεται στο γύρισμα του 21ου αι. μια μορφή ιδανική, ικανή να προσαρμόζεται σε όλες τις περιστάσεις, αναπλάθοντας αδιάκοπα τον εαυτό της.
Τι μας λέει το "μοσιανό" ιδεώδες; Ότι δεν υπάρχει άλλη σχέση με τον εαυτό μας πέρα από αυτή την εργασία αξιοποίησης. Ότι δεν έχουμε πια να επιλέξουμε παρά ανάμεσα σε μια ανταλλάξιμη κι επομένως στιλιζαρισμένη ζωή, και μια ζωή χωρίς στιλιζάρισμα, η οποία όμως δεν αξίζει τίποτα...
Σε αυτό το δίλημμα, είμαστε όλοι αγγλίδες μανεκέν...
Ο Κριστιάν Σαλμόν, συγγραφέας και μέλος του Κέντρου Ερευνών για τις Τέχνες και τη Γλώσσα (που ανήκει στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, CNRS), ίδρυσε και συντόνισε από το 1993 ως το 2003 το Διεθνές Συνέδριο
Συγγραφέων. Έχει γράψει πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων: "Επιτάφιος της μυθοπλασίας" (εκδ. Denoel, 1999), "Να γίνουμε μειοψηφία. Για μια πολιτική της λογοτεχνίας - συνεντεύξεις με τον Γιόζεφ Χάνιμαν" (εκδ. Denoel, 2003) και "Λογοκτονία" (εκδ. Actes Sud, 2007).
