Του πονήματος τούτου κύριος σκοπός δεν είναι να δοθούν παραδείγματα πολεμικής δράσεως προς διδασκαλίαν των εχόντων ως επάγγελμα την πολεμικήν τέχνη, αλλά είναι σκοπός να κατανοηθή από πολιτικούς και στρατιωτικούς ότι οι πόλεμοι κερδίζονται δια μόνης της γενναιότητος των στρατιωτών, της καταρτίσεως ικανών στελεχών των πολεμικών δυνάμεων και της τελειότητος των τεχνικών μέσων, αλλά κερδίζονται και δια της ψυχοσυνθέσεως των αρχηγών των πολεμούντων στρατών και των συνθηκών, υφ' ας αναλαμβάνουν ούτοι την εκπλήρωσιν της εντολής της κυβερνήσεώς των.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Γεώργιος Λ. Σπυρίδωνος ήταν αξιωματικός του πεζικού. Στους πολέμους του 1912 και του 1913 πολέμησε ως διοικητής πυροβολαρχίας και κατόπιν ως διοικητής του 12ου λόχου, και ακολούθως ως διοικητής του 3ου τάγματος του 20ού πεζικού συντάγματος. Κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε ως επιτελάρχης της 11ης μεραρχίας κατά την συγκρότησή της και ακολούθως ως διευθυντής του IV επιτελικού γραφείου της Ελληνικής Στρατιάς Μακεδονίας. Κατά την Μικρασιατική εκστρατεία διετέλεσε διευθυντής του IV επιτελικού γραφείου της στρατιάς. Στη στρατιά του Έβρου υπήρξε επιτελάρχης του Γ΄ σώματος στρατού.
Μη Διαθέσιμο
