H νεότερη ελληνική ιστορία ιδωμένη μέσα από την οδύσσεια ενός αγωνιστή. Αντάρτης του ΕΛΑΣ. Πολιτικός κρατούμενος. Η οικογένειά του ξεκληρισμένη από το αδελφοκτόνο μίσος. Δικτατορία. Υπαρκτός σοσιαλισμός. Σουηδία. Μια ζωή γεμάτη προσδοκίες, ηρωισμούς και προδοσίες. Μέσα από τα προσωπικά του βιώματα μας φέρνει κοντά στους αφανείς ήρωες αλλά και στα ανθρωπόμορφα τέρατα της εποχής. Η προσωπική του ιστορία αποκαλύπτει τον ηρωισμό, τα λάθη και την ανεπάρκεια της ελληνικής αριστεράς και του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τις δομές και τις λειτουργίες του ελληνικού κράτους και τις απαρχές ενός συστήματος που οδήγησε στο χρεοκοπημένο κράτος του σήμερα. Πάνω απ' όλα όμως αναδεικνύει τη στάση ζωής ενός συνεπούς αγωνιστή και ενός "βαθιά αμετανόητου κομμουνιστή". Απευθύνεται στους νέους, για να τους θυμίσει ότι τίποτα δε χαρίζεται και ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.
"Τη λεφτεριά δεν τη ζητάν με παρακάλια, τήνε παίρνουν,
με τα δικά τους χέρια, μοναχοί".
Κώστας Βάρναλης, Ποιήματα, "Λεφτεριά"
O Αντώνης Πέτρουλας (1923-2012) γεννήθηκε στο Μοναστήρι των Πετρουλαίων στη Μάνη. Από τα δώδεκά του χρειάστηκε να αναλάβει τα ηνία της οικογένειας. Oργανώθηκε από μικρός στην OΚΝΕ. Στα χρόνια της Κατοχής ήταν αντάρτης στον ΕΛΑΣ και μετέπειτα πολιτικός κρατούμενος για χρόνια. Η εκτέλεση της οικογένειάς του το 1946 από το παρακράτος ήταν η πρώτη ομαδική εκτέλεση στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε στην "Αυγή" μέχρι την επιβολή της δικτατορίας. Πολιτικός πρόσφυγας πλέον, έφτασε στην Ανατολική Γερμανία όπου παρέμεινε για δύο χρόνια. Χρειάστηκε να ξεριζωθεί και πάλι, αφήνοντας πίσω του τον υπαρκτό σοσιαλισμό, και να φτάσει στη Σουηδία όπου και έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Ήταν παντρεμένος με την καλή του, την Ελισάβετ, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Σωτήρη και τον Παύλο. Έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβρη του 2012, λίγες μέρες προτού εκδοθεί το βιβλίο του.
