Μεσ' απ' τα ποιήματα σκιαγραφείται η περιπέτεια της ψυχής μέσα στο χωροχρόνο, στην προσπάθειά της να δώσει λόγο στο άφατο, μορφή στο άυλο, σε μια εσωτερική πορεία αυτογνωσίας.
Παρασυρμένη από της Κίρκης τη σαγήνη, σηματοδοτώντας το δρόμο που θα διαλέξει μπροστά στο σταυροδρόμι των εμπειριών. Ο ύμνος προς τη ζωή δεν καθρεφτίζει παρά την αναγνώριση του αιώνιου που φυλακισμένο κατοικεί στο ανθρώπινο σώμα και θ' απελευθερωθεί, περνώντας τελικά μέσ' απ' τις πύλες του θανάτου στην αιώνια ζωή.
Ο Γιώργος Γερομιχαλός μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε λαμβάνοντας το πτυχίο χημείας καθώς και το διδακτορικό του στην κβαντική χημεία και βιοχημεία από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε επί 25ετία ως ερευνητής, υπεύθυνος του εργαστηρίου κυτταροκαλλιεργειών, μοριακού μόντελινγκ και σχεδιασμού φαρμάκων στο Συμεωνίδειο Ερευνητικό Κέντρο και εσχάτως στο εργαστήριο βιοχημείας του τμήματος χημείας του Α.Π.Θ. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο στον επιστημονικό του τομέα, είναι τακτικό μέλος της συντακτικής επιτροπής πολλών διεθνών επιστημονικών περιοδικών και έχει τύχει παγκοσμίων διακρίσεων για το επιστημονικό του έργο. Στις καλλιτεχνικές του ανησυχίες συγκαταλέγεται η μουσική και η ζωγραφική. Με το μαγικό κόσμο του αργεντίνικου τάνγκο ήρθε σε πρώτη επαφή τα τελευταία χρόνια. Με αυτή τη συλλογή πεζών κειμένων και ποιημάτων κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας και ποίησης.
