H πραγμάτευση του θέματος σε αυτό το βιβλίο έγινε μέσα από την οπτική της ιστορίας των πολιτισμικών θεσμών και κυρίως εκείνων που αναφέρονται στις εικαστικές τέχνες στην Ελλάδα και χρονικά καλύπτει το διάστημα από την Επανάσταση μέχρι τις μέρες μας. Έγινε μία απόπειρα αιτιολόγησης της εξέλιξής τους στο πέρασμα του χρόνου και αναζητήθηκαν τρόποι ερμηνείας τους. Βασικό σημείο αναφοράς ήταν τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα και οι σχετικές πρωτοβουλίες των πρωταγωνιστών τους. Αυτή η προσέγγιση ακολούθησε ορισμένα μοντέλα ερμηνείας, που προέρχονται κατά βάση από τη θεωρία της πρόσληψης και από την κοινωνιολογική θεωρία. Παρουσιάστηκαν όψεις του ελληνικού πολιτισμού μέσα από τον τρόπο λειτουργίας τους σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο. Εξετάστηκαν οι παράγοντες που επέδρασαν στην επιβολή συγκεκριμένων καλλιτεχνικών μορφών και σε ποιο βαθμό αυτές ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών. Είναι αυτονόητο ότι η διερεύνηση αυτού του πεδίου απαιτεί τη συνδρομή και άλλων τεχνικών και μορφών έρευνας με σκοπό να διαφωτίσουν περισσότερο το αντικείμενο αυτή της μελέτης.
Η Παναγιώτα Μ. Παπανικολάου σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνέχισε τις σπουδές της στις Τέχνες και στην Πολιτισμική Διαχείριση στο Λονδίνο. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διδάσκει σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας. Ασχολείται ερευνητικά με την Ιστορία της Τέχνης και τη Διαχείριση του Πολιτισμού.
