Το παρόν έργο «Η Πραγματογνωμοσύνη» αποτελεί μια μονογραφία για το αποδεικτικό μέσο της πραγματογνωμοσύνης.
Η πραγματογνωμοσύνη συνιστά ένα σπουδαίο αποδεικτικό μέσο της ποινικής διαδικασίας.
Ο βασικός λόγος καθιέρωσης των πραγματογνωμόνων και των τεχνικών συμβούλων ήταν και φέρεται ότι είναι η δικαστική μειονεξία, η οποία φαίνεται να οφείλεται στην πλημμελή γνώση των δικαστών επί ζητημάτων διαφόρων επαγγελμάτων ή τεχνών.
Συγκεκριμένα, η δομή της ύλης επιμερίζεται σε τρία βασικά μέρη: α) Η πραγματογνωμοσύνη γενικά (αποδεικτικά μέσα και ηθική απόδειξη, διοικητική πραγματογνωμοσύνη, ποινική πραγματογνωμοσύνη, τεχνικοί σύμβουλοι), β) Διακρίσεις της πραγματογνωμοσύνης (απόδειξη στο αστικό δικονομικό δίκαιο και αντιπαραβολή της προς την εγκληματολογική - ποινική απόδειξη, σχέση πραγματογνωμοσύνης με άλλα αποδεικτικά μέσα, έγγραφα στο αστικό δικονομικό και στο ποινικό δικονομικό δίκαιο, εμμάρτυρη πραγματογνωμοσύνη) και γ) Οι μορφές εμφάνισης της πραγματογνωμοσύνης (προκαταρκτική πραγματογνωμοσύνη, πραγματογνωμοσύνη σε γυναίκα, ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, γραφολογική πραγματογνωμοσύνη, ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη, εγκληματολογική πραγματογνωμοσύνη, ανάλυση DNA, προσωπικά δεδομένα κ.ά.).
Η έκδοση συμπληρώνεται με χρηστικό αλφαβητικό ευρετήριο.
