Η φωτογραφία της εφηβείας. Έβλεπα τότε στο μουσείο του Sigurimi εκτεθειμένη την περηφάνεια του καθεστώτος, μια φωτογραφία των τεθωρακισμένων συνόρων δια μέσου των οποίων προφύλαγε τον εαυτό του από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Σε ένα σημείο των καλοστημένων συρματοπλεγμάτων, μια σκουριασμένη θύρα που τη φύλαγαν πάνοπλοι φρουροί. Ήταν η πρώτη μου επαφή με την εικόνα της σκουριασμένης θύρας. Την είδα σκουριασμένη από την ακινησία, από τη μη χρησιμοποίησή της. Τίποτε δεν περνούσε από τα σφραγισμένα φύλλα της. Έβλεπα τη φωτογραφία στο μουσείο της κρατικής ασφάλειας, έβλεπα την εφηβεία μου, τα πρώτα βήματα της ορθολογικότητάς μου και φανταζόμουν από τότε ένα και μόνο πέρασμά της, ένα πέρασμα δίχως επιστροφή. Ήξερα πως πίσω της ήταν ο δικός μου κόσμος.
[...] (απόσπασμα από το βιβλίο)
