Το έργο της Ήντιθ Γουόρτον, Ήθαν Φρομ, είναι μια νουβέλα με φόντο το γυμνό χειμωνιάτικο τοπίο της Νέας Αγγλίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Πρόκειται για μια ιστορία της οποίας ο κεντρικός ήρωας, ο νεαρός Ήθαν Φρομ, ονειρεύεται ν' αποδράσει από το ασφυκτικό περιβάλλον του χωριού του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια γι' αυτόν· έτσι, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται παντρεμένος "από υποχρέωση" με την αρκετά μεγαλύτερή του Ζήνα, τη γυναίκα που φρόντιζε τη μητέρα του. Προοδευτικά, η φιλάσθενη -όπως θ' αποδειχθεί- σύζυγος εξελίσσεται σε μια στενόχωρη, καταπιεστική, ανήμπορη ύπαρξη που επιβαρύνει την ήδη δεινή οικονομική κατάσταση του Ήθαν. Η ξαφνική παρουσία μιας βοηθού στο σπίτι -συγκεκριμένα της άπορης νεαρής εξαδέλφης της Ζήνα- αναπτερώνει το ηθικό του ήρωα, που μαζί της νιώθει τα δειλά σκιρτήματα του αληθινού έρωτα. Όμως, μια αναπάντεχη τροπή των γεγονότων θα βυθίσει τους ήρωες στη δυστυχία, τη μοναξιά και την τραγωδία. Με χαρακτηριστική λιτότητα και αμεσότητα, η συγγραφέας πλάθει μια τραγική ιστορία με θέμα την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη, στοργή και συντροφικότητα σ' έναν τόπο όπου δεν υπάρχει παρά κρύο κι ερημιά.
H Ίντιθ Γουόρτον γεννήθηκε το 1862 από πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης. Το 1885 παντρεύτηκε τον 'Εντουαρντ Pόμπινς Γουόρτον, τραπεζίτη από τη Βοστόνη. Εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία το 1907, αλλά δεν πήγε καλά ο γάμος τους και χώρισαν το 1913, τόσο λόγω των ψυχολογικών προβλημάτων του 'Εντουαρντ όσο και λόγω της προσπάθειας της Ίντιθ να συνδυάσει τα καθήκοντα της συζύγου με τις φιλοδοξίες της συγγραφέως. Μετά το διαζύγιό της, η Ίντιθ συνέχισε να ζει στη Γαλλία, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό της. Στο λογοτεχνικό σαλόνι της σύχναζαν συγγραφείς όπως ο συμπατριώτης της Χένρι Τζέιμς, με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι, ο Γουόλτερ Μπέρι και πολλοί άλλοι. Μεταξύ των έργων της συμπεριλαμβάνονται "Τα χρόνια της αθωότητας" , "Το σπίτι της ευθυμίας", "Μαντάμ ντε Τρέιμ", "Χαμένες ψυχές και άλλα διηγήματα", "Οι αντίζηλες" κ.ά. Δούλευε το τελευταίο της μυθιστόρημα "Οι κουρσάροι", όταν πέθανε στις 11 Αυγούστου 1937.
