Η "αγάπη της Αουρέλια", δεν θα μπορούσε να υπάρξει δίχως την αγάπη του Βαγγέλη για την Έφη, της Έφης για τον Βαγγέλη: η ιστορία που αφηγήθηκε η πένα του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, ουτοπική -όπως και οι περισσότερες ερωτικές ιστορίες-, χάρισε στο χρωστήρα της Έφης Βάγκνερ την αφετηρία μιας θαυμαστής υποβρύχιας εικαστικής περιπέτειας.
Η αδιέξοδη αγάπη της σαρκοβόρας μέδουσας Αουρέλια για το νεαρό Σπάρο, ο απαγορευμένος ρομαντικός έρωτας του ευάλωτου Σπάρου για τη γοητευτικά απειλητική ιριδίζουσα διαφάνεια της Αουρέλια, έρωτας που ακόμη "ψιθυρίζουν τα κύματα, ο φλοίσβος και οι γλάροι", υπήρξε το αρχετυπικό πεδίο εξερεύνησης και δημιουργίας για τα περισσότερα από 100 έργα που γεννήθηκαν από την επιθυμία της Έφης Βάγκνερ να σχεδιάσει και να χρωματίσει τους στίχους και τα ποιήματα, τα βλέμματα και τις λέξεις, τα θροίσματα και τις παύσεις σιωπής.
Ακολουθώντας τα ίχνη του Κάπταιν Νέμο, η Έφη Βάγκνερ αρθρώνει έναν αρχετυπικό υποβρύχιο μικρόκοσμο, ανάμεσα σε "μαργαριτοφόρα στρείδια και κοραλλένια δάση", πλάι σε "κοχύλια αυλακωμένα με πράσινες σειρές καιαπό σφουγγάρια που θυμίζουν στρεπτά κέρατα, ανήσυχα πόδια λιονταριού και παγωνιού ουρές, σε αστέρες θαλασσίανθους και μονόκερους της θάλασσας, σαλάχια με ονόματα ποιητικά, δοσμένα από τους ψαράδες". [...]
(Ίρις Κρητικού)
