Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για τους θριάμβους της ιατρικής. Οι "θανάσιμες θεραπείες" είναι ένα από τα ελάχιστα στην Ελλάδα βιβλία που καταγράφει την τρομακτική, άλλη πλευρά του νομίσματος της δημόσιας υγείας, τις καταστροφές που οι πολιτικές της έχουν επιφέρει σε αυτή και τα μεγάλα σκάνδαλά και φιάσκα της.
Βαδίζοντας στον 21ο αιώνα βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας να υφαρπάζεται, πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα να χάνονται στο βωμό της κερδοσκοπίας.
Η δημόσια υγεία είναι ένα ακόμη κεκτημένο υπό εξαφάνιση.
Ο Πέτρος Αργυρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια κάποια χρονιά που κάποιοι αποφάσισαν για αυτόν πριν από αυτόν ότι ήταν το 1973 μ.Χ Μεγαλώνοντας σε μια χρονολόγηση από ανθρώπους που δεν γνώρισε προσωπικά, συνέχισε να μεγαλώνει επιτυχώς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που δεν ήξερε και τους περισσότερους από τους οποίους δεν θα ήθελε ποτέ να γνωρίσει αν είχε την επιλογή.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών μια επιστήμη που δεν φανταζόταν ποτέ του ότι περνούσε τον Άνθρωπο για μηχανάκι.
Υπήρξε μέλος της Ελληνικής ΜΕΝSA, αν και θεωρεί την αντίληψη πολύ σημαντικότερη από την πομπώδη ευφυΐα. Κάποια στιγμή επέστρεψε στη γενέτειρά του την οποία θυμόταν σαν "νύμφη του Θερμαϊκού", μόνο και μόνο για να βρει μια σιχαμένη και γκρινιάρα γεροντοκόρη. Έκτοτε, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ζενίθ και του διεθνούς εναλλακτικού περιοδικού Nexus πολεμάει το συντηρητισμό, την πνευματική στειρότητα, τη fast food γνώση και πρόοδο και όλα όσα σκοτώνουν τα ουμανιστικά οράματα σήμερα, όλα όσα πνίγουν ακαριαία το καλύτερο αύριο στην κούνια του.
