Ο Τζιάννι Βάττιμο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταμοντέρνας συνθήκης. Θεωρεί ότι η νεωτερικότητα με την πίστη στις "μεγάλες αφηγήσεις" έχει φτάσει στο τέλος της. Αναφέρεται στο "τέλος της ιστορίας", με την έννοια ότι πλέον δεν υπάρχει ένας ενιαίος μίτος που να οδηγεί την ανθρώπινη δράση σε κάποιο σκοπό.
Ο ίδιος θεωρεί ότι η μετάβαση από τη νεωτερικότητα στη μετα-νεωτερικότητα διαμορφώνεται ως το πέρασμα από μία "ισχυρή", σκέψη σε μια "αδύναμη". Στην ισχυρή ή μεταφυσική σκέψη, το υποκείμενο σκέφτεται και μιλάει στο όνομα της αλήθειας, της ενότητας ή της ολότητας. Αντίθετα, η αδύναμη σκέψη παρουσιάζεται ως μία μορφή μηδενισμού, ως μία έμπρακτη απιστία. Αυτός ο μηδενισμός αποτελεί ένα διαφορετικό είδος σκεπτικισμού· περιφρονεί και ελκύει ταυτόχρονα, υποσκάπτει και κατακτάει, δεν έχει πίστη, αλλά αυτό δεν τον κάνει να χάνεται. Ως εκ τούτου, πιστεύει ότι ο μηδενισμός δεν παρουσιάζεται ως αντίπαλος, αλλά ως ευκαιρία. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος του εικοστού αιώνα δεν έχει συνηθίσει να ζει, χωρίς να οδηγείται σε νεύρωση, σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχουν εγγυήσεις και βεβαιότητες. Το ζήτημα για τον Βάττιμο δεν είναι ότι είμαστε μηδενιστές, αλλά, μάλλον, ότι δεν είμαστε αρκετά μηδενιστές.
Ο Τζιάνι Βάτιμο (γεν. Τορίνο, 1936), είναι Ιταλός φιλόσοφος, πολιτικός της αριστεράς και ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Τορίνου και συνέχισε τις σπουδές του στη Χαϊδελβέργη, με δασκάλους τους Karl Lowith και Hans-Georg Gadamer. Επιστρέφοντας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνου, εκλέχθηκε επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας το 1964, καθηγητής αισθητικής το 1969 και καθηγητής θεωρητικής φιλοσοφίας το 1982. Αναμίχθηκε στην πολιτική αρχικά μέσω του Ριζοσπαστικού Κόμματος (Partito Radicale), στη συνέχεια μέσω των Δημοκρατών της Αριστεράς (Democratici di Sinistra, DS) και πιο πρόσφατα μέσω του μικρού κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών (Partito dei Comunisti Italiani, PdCI). Μεταξύ 1999-2004 διετέλεσε Ευρωβουλευτής, μέλος της ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Τα φιλοσοφικά του ενδιαφέροντα συνοψίζονται στους τομείς της ερμηνευτικής, της ηθικής, του μαρξισμού και μιας αποδομητικής φιλοσοφίας της θρησκείας, που θέτει τις προϋποθέσεις του αθεϊσμού. Έχει εργαστεί, επίσης, ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.
