Εντελώς λανθασμένη θα ήταν η εντύπωση ότι το "δίπτυχο" των κειμένων που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν μαρτυρεί διχασμό ενδιαφερόντων, ένα είδος σχιζοφρένειας δηλαδή - κάθε άλλο μάλιστα. Αν και η στροφή μου προς την πρακτική του θεάτρου άρχισε όταν είχα ήδη συμπληρώσει ακριβώς μια εικοσαετία θεωρητικής ενασχόλησης με το αρχαίο ελληνικό δράμα, αυτές οι δύο δραστηριότητες εξακολουθούν έκτοτε να συνυπάρχουν - κάτι περισσότερο: να αλληλοσυμπληρώνονται. Δύο διευκρινίσεις θα αιτιολογήσουν και τη στροφή και τη συνύπαρξη: α) η φιλολογική ειδίκευσή μου στον συγκεκριμένο χώρο προέκυψε από το έντονο ενδιαφέρον που είχα πάντα για το θέατρο, β) αυτό ακριβώς το ενδιαφέρον με έστρεψε ειδικά προς την έρευνα προβλημάτων σχετικών με τη σκηνική λειτουργία του αρχαίου δράματος. [...]
Στην απάλειψη της αίσθησης του "διχασμού" θα συντελέσουν, ελπίζω, τα συγκεκριμένα κείμενα, που μαρτυρούν, εκτός από κοινή σε όλα οπτική γωνία θεώρησης, συνεχείς διασταυρώσεις θεμάτων και προβληματισμών, οι οποίες σηματοδοτούνται ακόμη και από τη διατύπωση ορισμένων τίτλων. Ως προς τη συνάθροισή τους, αυτή προέκυψε από επιλογή ανάμεσα σε δημοσιεύματα που καλύπτουν πάνω από μια τριακονταετία, με γνώμονα κάποιους κοινούς άξονες, ώστε να συντελείται μια μορφή σύνθεσης. Η βασική διαφορά μεταξύ των δύο μερών του τόμου δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι στο πρώτο έχουν συγκεντρωθεί άρθρα που αναφέρονται στο αρχαίο θέατρο ενώ του δεύτερου στρέφονται γύρω από το νεότερο και το σύγχρονο, αλλά στο ότι μόνο τα κείμενα της δεύτερης ομάδας συναρτώνται με συγκεκριμένες παραστάσεις. Ωστόσο, ούτε αυτά έχουν ακριβώς εκλαϊκευτικό χαρακτήρα, παρ' όλο που τους λείπει η "επιστημονική" τεκμηρίωση σε υποσημειώσεις και βιβλιογραφική πληροφόρηση.
(από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Περιλαμβάνει τα δοκίμια: [Μέρος Α'. Αρχαιοελληνικά πρότυπα:] "Ένα Αθηναίος θεατής στα Εν Άστει Διονύσια", "Οι υποκριτές του Μενάνδρου", "Μορφές σιωπής και προβλήματα λόγου", "Ανόμοιοι δίδυμοι στο θέατρο του Ευριπίδη", "Σοφοκλέους "Τηρεύς"", "Από την επική στην τραγική Ανδρομάχη", "Οιδίπους - Lear: Το θανάσιμο τέλος μιας πορείας", [Μέρος Β'. Νεότερες αντανακλάσεις:] "Ο χώρος ως κιβωτός χρόνου", "Μια τραγική μικρογραφία", "Δίδυμες σκηνές στη "Δωδεκάτη νύχτα"", "Νόρα και Έντα, οι ανόμοιες δίδυμες", "Το τασάκι και ο κόσμος", "Τρίπτυχο λεηλατημένων ψυχών", "Η τριλογία του παραθερισμού: Μια τριφωνική σύνθεση".
Ο Νίκος Χουρμουζιάδης (1930-2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ (κλασσικό τμήμα) και συνέχισε τις σπουδές του με ειδίκευση το αρχαίο ελληνικό δράμα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Μετά τη δωδεκαετή θητεία του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υπηρέτησε ως καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1971-1988) και δίδαξε στα Τμήματα Θεάτρου των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης (1990-1998). Σκηνοθέτησε σειρά παραστάσεων στην Πειραματική σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε έργα των Μπρεχτ, Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Μπέκετ, Ευριπίδη κ.ά, ενώ σειρά έργων (κυρίως αρχαίου δράματος) σκηνοθέτησε μέχρι και το 2000 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Πέθανε το Σάββατο 19 Οκτωβρίου σε ηλικία 83 ετών.
Βιβλία:
- "Production and imagination in Euripides: Form and function of the scenic space", Αθήνα 1965.
- "Σατυρικά", Αθήνα 1974 (β έκδ. 1986).
- "Όροι και μετασχηματισμοί στην αρχαία ελληνική τραγωδία", Αθήνα 1984 (β έκδ. 1990).
- "Ευριπίδης σατυρικός", Αθήνα 1986.
- "Περί χορού: Ο ρόλος του ομαδικού στοιχείου στο αρχαίο ελληνικό δράμα", Αθήνα 1998. κ.ά.
