...Να περάσουμε γρήγορα αυτήν την εποχή... και να ξημερώσουμε εκείνη τη Δευτέρα της 28 Οκτωβρίου του '40, για ν' ανταμώσουμε πάλι μ' ένα λαό, που ξύπνησε απ' το λήθαργό του και ξαναβρήκε σ' αυτές τις τραγικές στιγμές τον εαυτό του...
...Τις δυσκολίες και τα βάσανα τα γιάτρεψε ο χρόνος που πέρασε. Οι πληγές επουλώθηκαν. Οι αγωνίες ξεχάστηκαν. Κι έμεινε μόνον η αίσθηση ότι πραγματικά ζήσαμε μια σπάνια για την ανθρωπότητα περίοδο, γιατί από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια γνωρίσαμε και γευτήκαμε ανακαλύψεις και επινοήσεις τόσο σημαντικές και καθοριστικές, που αλλάξανε την ίδια τη δομή της ζωής...
Ο Λεωνίδας Ζησιάδης του Κίμωνα και της Χλόης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1923. Το 1925 η οικογένειά του μετανάστευσε αρχικά στο Κιλκίς και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη όπου ανδρώθηκε, μεγάλωσε την οικογένειά του και τις τρεις κόρες του και την έκανε αγαπημένη του πατρίδα, άρχισε να σπουδάζει ιατρική αλλά εργάστηκε σαν εργολάβος δημοσίων έργων και συντέλεσε με τη δραστηριότητα και τον οραματισμό του στην υλοποίηση και δραστηριοποίηση της ξενοδοχειακής εταιρίας ΣΑΝΗ Α.Ε. της οποίας ήταν και ιδρυτικό μέλος. Η καλλιτεχνική του φύση από τα νεανικά του χρόνια εκδηλωνόταν σε πολλές εικαστικές τέχνες αλλά ποτέ δεν θεώρησε ότι θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει το ταλέντο του.
Στα 67 χρόνια του, συνταξιούχος πια, θέλησε να αποτυπώσει την ιστορία του τόπου του, της πολυεθνικής και πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, χωρίς να εκθέσει τα προσωπικά τον συναισθήματα.
Με παρότρυνση του ποιητή Μάρκου Μέσκου εμφανίστηκε σε προχωρημένη ηλικία, το 1991, στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνολικά εκδόθηκαν από τον "Παρατηρητή" πέντε βιβλία του: "Θεσσαλονίκη, όσα θυμάμαι" (1991), "Στη Θεσσαλονίκη τότε" (1993), "Συμεών ο πρόσφυγας (1995, που θεωρείται το κορυφαίο έργο του, με πολλές επανεκδόσεις), "Ήθη και έθιμα" (1995), "Θεώνη" (1996} και "Το αδιέξοδο" (1997). Πέθανε τον Ιανουάριο του 2000 σε ηλικία 76 χρονών.
