Ποιος ήταν τελικά ο Θησέας; Ένας ακόμη μυθικός ήρωας ή κάτι παραπάνω;
Συνδέεται άραγε η αποκάλυψη ενός μυστικού με μία απόπειρα δολοφονίας που αυτουργός της είναι η Μήδεια; Οι Αμαζόνες ήταν τόσο αδίστακτες όσο ο Προκρούστης και οι υπόλοιποι ληστές της εποχής; Πήρε ο Θησέας από τον Κρέοντα τους νεκρούς των "επτά επί Θήβας", για να τους θάψουνε οι ικέτιδες, μετά από νίκη ή πίστεικε ο Κρέων και τους έδωσε αμαχητί; Ήταν ο Λαβύρινθος το θησαυροφυλάκιο του Μίνωα κι ο Μινώταυρος ο θησαυροφύλακάς του; Ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη ή του την πήρε ο Ιππόλυτος; Ο Δαίδαλος συνδέεται με τον θάνατο του βασιλιά Μίνωα; Πώς εξελίχθηκαν τα παιχνίδια για τους θρόνους;
Το παρόν βιβλίο αποτελεί ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα που φωτίζει πτυχές της μυθολογίας που αγνοούσαμε ή είχαμε ξεχάσει εντελώς, καλύπτοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος της. Ο Θοδωρής Τρυφέρης χρησιμοποιώντας μια ιδιότυπη γλώσσα προσιδιάζουσα στην προφορική αφήγηση, αξιοποιώντας τις καταγραμμένες ιστορικές και μυθιστορικές γνώσεις και αντλώντας -άμεσα ή έμμεσα- στοιχεία από τον Πλούταρχο, τον Όμηρο, τον Αριστοτέλη, τον Ευρυπίδη, τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο και πολλούς άλλους, μας παρουσιάζει τον Θησέα που μας σαγηνεύει με τα κατορθώματά του. Μας εξιστορεί «γεγονότα», όπως η Αργοναυτική Εκστρατεία, ο Καλυδώνιος Κάπρος, η Κενταυρομαχία, οι Αμαζονομαχίες, τα Ελευσίνια Μυστήρια, τα Ταυροκαθάψια, ο μίτος της Αριάδνης και το η Περιγούνη, ο Ηρακλής, οι Παλλαντίδες, τα Ελευσίνια Μυστήρια, ο μίτος της Αριάδνης και το τέλος του Μινώταυρου, οι Ολυμπιακοί Αγώνες... Μας ξανασυστήνει πρόσωπα των καιρών εκείνων όπως ο Ηρακλής, ο Πιτθέας, ο Αιγαίας, ο Μίνωας, η Αριάδνη, η Αντιόπη, η Ιππολύτη, ο Πειρίθους, η Φαίδρα, ο Ιάσων, ο Κένταυρος Χείρων, οι Παλλαντίδες, η Εκάλη, ο Κρέων, ο Ιππόλυτος, ο Ευρυσθέας, ο Μενεσθέας, η Ωραία Ελένη, ο Φιλοκτήτης, ο Οδυσσέας, ο Αχιλλέας, ο Λυκομήδης, ο Πλούτωνας, ο Χάρωνας.
Εκτός από τα ήθη, τα έθιμα και τα "πεπραγμένα" της τότε εποχής μας υπενθυμίζει τις αξίες της ζωής και όλα αυτά για τα οποία οφείλουμε να παλέψουμε, ενώ με διακριτικό τρόπο μας επισημαίνει ότι "η εξουσία δεν διαφθείρει τους ανθρώπους αλλά οι άνθρωποι την εξουσία".
Ο Θοδωρής Γ. Τρυφέρης γεννήθηκε στο Λεοντίτο της Καρδίτσας και από μικρός ασχολήθηκε με την ποίηση, τη ζωγραφική, τη συνθετική μικρογλυπτική και τη χαλκογραφία. Κατά τη δεκαετία του 1980, έγραψε πληθώρα λογοτεχνικών και "επιθεωρησιακών" κειμένων που είδαν το φως της δημοσιότητας με ψευδώνυμο. Στίχοι του συμπεριλήφθηκαν σε δύο μεγάλους δίσκους και ποιήματά του δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά. Κατά τη δεκαετία του 1990, η ποίησή του παρουσιάστηκε σε πρωινές εκπομπές στην τηλεόραση από μεγάλα κανάλια, ενώ τα τελευταία είκοσι χρόνια ασχολήθηκε μεθοδικότερα με τη γλυπτική, και πιο συγκεκριμένα με την ξυλογλυπτική και την οστρακογλυπτική, κυρίως όμως με την λιθογλυπτική-πετρογλυπτική, έχοντας ως προς την τελευταία αναπτύξει μία παγκοσμίως πρωτότυπη τεχνοτροπία σύνθεσης φυσικών υλικών, σμιλεμένων από φυσικά φαινόμενα αιώνων. Έχει εκθέσει έργα του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Είναι Αντιστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ. ε.α. και επίτιμος Διευθυντής της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών (Δ.Ε.Ε.). Σήμερα, είναι Δικαστικός Γραφολόγος και μέλος της Ελληνικής Ένωσης Εγκληματολογικών Επιστημών (HAFS). Έχει τρία παιδιά, τον Γιώργο, τη Λώρα και τον Παναγιώτη.
Το 1978 εισήλθε στη Σχολή Αξιωματικών, διατελέσας Αρχηγός της Σχολής, από όπου αποφοίτησε πρώτος το 1981. Εκτός από τη φοίτησή του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει φοιτήσει για σύντομο χρονικό διάστημα στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας, καθώς και στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταπτυχιακό σε θέματα Διεθνούς Υψηλής Στρατηγικής & Πολιτικής της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Έχει μετεκπαιδευτεί στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία και έχει συμμετάσχει ως εισηγητής, αλλά και ως συνδιοργανωτής σε πληθώρα διεθνών συνεδρίων. Έχει διατελέσει επί σειρά ετών Καθηγητής Ποινικού Δικαίου στην Αστυνομική Ακαδημία και Καθηγητής σε Θέματα Επιστημονικής Αστυνομίας.
Υπήρξε Διευθυντής των Εγκληματολογικών Εργαστηρίων και στη συνέχεια Διευθυντής της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, θέση για την οποία του απονεμήθηκε ο επί τιμή τίτλος. Ήταν ο πρώτος που στελέχωσε το Συντονιστικό Όργανο Δίωξης Ναρκωτικών (Σ.Ο.Δ.Ν.) και υπήρξε ο "ιδρυτής" της Εθνικής Μονάδας Πληροφοριών για τα Ναρκωτικά (Ε.Μ.Π.) ως εθνικού σημείου επαφής με τις Υπηρεσίες Καταπολέμησης Ναρκωτικών των άλλων χωρών, καθώς και με την INTERPOL και την EUROPOL. Διετέλεσε, επίσης, επί σειρά ετών Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στις ομάδες Επιστημονικής Αστυνομίας της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες και μετέπειτα -ως εκ της θέσης του- Αντιπρόσωπος στο ENFSI (Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εγκληματολογικών Επιστημονικών Ινστιτούτων). Τέλος, ως αιρετός έχει διατελέσει Α΄ Αντιπρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών Αστυνομίας Αττικής (ΕΝ.ΑΞΙ.Α.) και μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας (Π.Ο.ΑΞΙ.Α.), Υπεύθυνος Εκδόσεων-Αρχισυντάκτης του περιοδικού της Ομοσπονδίας.
