Μεταφρασμένος σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, δημοφιλής σ' ένα πλατύ κοινό, εκλαϊκευμένος μέσω βιβλίων τσέπης, κινηματογράφου και τηλεόρασης, ο Ιούλιος Βερν παραμένει παρ' όλα αυτά ένας από τους λιγότερο γνωστούς συγγραφείς της γαλλικής λογοτεχνίας. [...] Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξηθεί σημαντικά οι κριτικές μελέτες, οι μονογραφίες, οι ειδικοί σχολιαστές του έργου του, τα συμπόσια (στην πλειονότητά τους από Γάλλους) και θέλουμε να πιστεύουμε πως αυξάνονται σταθερά και οι ώριμοι εκείνοι αναγνώστες που "ανακαλύπτουν" ξανά τον Βερν, αυτοί που επιχειρούν μια διαφορετική ανάγνωση, τοποθετώντας το έργο στη σωστή του πια βάση, κατανοώντας τις βαθύτερες διαστάσεις του. (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Γεννήθηκε το 1936, στην Κωνσταντινούπολη. Ασχολήθηκε με τη μουσική από νεαρή ηλικία (πιάνο), και αργότερα με τον κινηματογράφο (στο Κέντρο Σπουδών Θεάτρου-Κινηματογράφου, Σχολή σκηνοθετών κινηματογράφου των Ε. Καλκάνη - Κ. Φωτεινού), και τη λογοτεχνία (είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών).
Έχει εκδώσει τα ακόλουθα: Μουσική: Μπάρτοκ (1969) του Pierre Citron (μετάφραση), Μουσικά κείμενα (1978), Μότσαρτ - χρόνια ωριμότητας (1991), Η μοναξιά του Γιοχάνες Μπραμς και Βίλχελμ Φρίντεμαν Μπαχ (2002). Κινηματογράφος: Το κινούμενο σχέδιο - Animation (1975 και 1986). Λογοτεχνία: Η ρωσική πρωτοπορία στην πεζογραφία (1968), Γκυ ντε Μωπασάν (σύντομο δοκίμιο, και δύο εκτενή δοκίμια: Χάινριχ φον Κλάιστ - Γκέοργκ Μπύχνερ και Ιούλιος Βερν που είναι προς έκδοση.
Θεωρητικά κείμενα, μελετήματα και κριτικά σημειώματά του δημοσιεύτηκαν σε κινηματογραφικά, λογοτεχνικά και μουσικά περιοδικά ή επιθεωρήσεις: "Φιλμ", "Σύγχρονος Κινηματογράφος", "Σινεμά", "Τομές", "Νέα Εστία", "Η Λέξη", "Φωνόγραφος", "Η Δεξαμενή".
