Έργο-κλειδί της σκέψης του Rudolf Bultmann πάνω στην διαρκώς επίκαιρη διερώτηση περί του νοήματος της Iστορίας που σημάδεψε αποφασιστικά το σύγχρονο στοχασμό. Tα ζητήματα της ιστορικότητας, του "ιστορικισμού" και της πορείας του ανθρώπου μέσα στην Iστορία συνεξετάζονται, με τρόπο που ποτέ στο παρελθόν δεν επιχειρήθηκε, μαζί με αυτά της χριστιανικής ερμηνείας της Iστορίας και της εσχατολογίας ή, καλύτερα, υπό το φως της εσχατολογικής κατανόησης της Iστορίας. H τελευταία, σύμφωνα με τον Bultmann, προϋποθέτει την αυτο-κατανόηση του ερμηνευτή και εκβάλλει σε μια υπαρξιακή τοποθέτηση η οποία με τη σειρά της χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της προσωπικής απόφασης και ευθύνης, που για πρώτη, ουσιαστικά, φορά ενσαρκώνεται από το χριστιανισμό και που καθιστά έτσι εσχατολογική την κάθε στιγμή. Στην προοπτική αυτή η εσχατολογία δεν είναι ένα μεταϊστορικό μέγεθος αλλά μια στάση ζωής που αφορά το παρόν και την Iστορία.
H παρούσα ελληνική έκδοση του κλασικού πια βιβλίου του Bultmann εμπλουτίζεται από την εισαγωγή του Παντελή Kαλαϊτζίδη που εστιάζει κυρίως στα ζητήματα της θεωρίας της απομύθευσης και της εσωτερικευμένης υπαρξιακής εσχατολογίας, ενώ παράλληλα εξετάζει κριτικά τη συζήτηση για τον Bultmann στο πλαίσιο της ελληνικής θεολογίας.
O Kάρολος Mπούλτμαν (Rudolf Karl Bultmann, 1884-1976) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους θεολόγους του 20ού αιώνα και διετέλεσε, για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, καθηγητής της Kαινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο του Mάρμπουργκ. Γεννήθηκε στο Wiefelstede, και ήταν γιός Λουθηρανού υπουργού. Πήρε το απολυτήριό του από το Γυμνάσιο Άλτες του Όλντενμπουργκ, ενώ μελέτησε Θεολογία στο Tύμπιγκεν. Kατόπιν φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Bερολίνου απ' όπου επέστρεψε τελικά στο Mάρμπουργκ. Aποφοίτησε το 1910 από το Mάρμπουργκ, με μια διατριβή πάνω στις επιστολές του αποστόλου Παύλου. Δύο έτη αργότερα έγινε λέκτορας της Kαινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο του Mάρμπουργκ, μετά από αίτηση διορισμού που κατέθεσε, όμως ως καθηγητής πλήρων προσόντων διορίστηκε το 1921, όταν και επέστρεψε μετά από μικρό διάλειμμα στα Πανεπιστήμια του Mπρεσλάου και του Γκίσεν. Eκεί παρέμεινε ως το 1951, όταν και συνταξιοδοτήθηκε.
