Φαίνεται από πάντοτε ήταν ανάγκη ζωής για όλους τους λαούς της γης να πλάθουν μύθους, θρύλους και παραμύθια.
Από τα πολύ παλιά ακόμη χρόνια, αυτά κυκλοφορούσαν από χώρα σε χώρα... μαζί με τα προϊόντα του κάθε τόπου. Από όλα τα μέρη που περνούσαν οι ναυτικοί, οι έμποροι και τα καραβάνια μετέφεραν τον τρόπο ζωής τους, την τέχνη τους, τη θρησκεία τους και γενικά τη στάση τους μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία του τόπου τους. Μέσα από τους δρόμους του εμπορίου, οι άνθρωποι διαθέτωντας και πουλώντας τα εμπορεύματά τους επικοινωνούσαν μεταξύ τους και αντάλλασαν ιδέες, θρησκείες και πολιτισμούς.
Έτσι λοιπόν Πέρσες, Άραβες, Ινδοί και Κινέζοι, με τα καραβάνια τους, μαζί με τα μεταξωτά, τα μπαχαρικά και τις περιπέτειες του ταξιδιού, κουβαλούσαν παράλληλα τα έθιμα, τις ιστορίες, τα τραγούδια και τα παραμύθια τους.
Μέσα από όλα αυτά ξεπήδησαν και οι λογής-λογής παραμυθάδες...
Ένας από αυτούς τους παραμυθάδες είναι ο Ισμαήλ, ο οποίος μας αφηγείται μερικές ιστορίες που άκουσε και έμαθε από άλλους παραμυθάδες και ταξιδευτές.
Γεννήθηκε στην Κομοτηνή. Μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Παρίσι γαλλική λογοτεχνία, ατομική ψυχολογία, αισθητική. Έγραψε άρθρα με γυναικείο περιεχόμενο στην εφημερίδα "Μακεδονία" της Θεσσαλονίκης και σε περιοδικά, με το όνομα Θούλα Σεργιάδου.
