[...] Το κατά σειρά τέταρτο βιβλίο του Διοδώρου - η "Τέταρτη Βίβλος" - είναι ένα πανόραμα της ελληνικής μυθολογίας. Στις σελίδες του συναντούμε τον Διόνυσο, τον Πρίαπο, τον Ερμαφρόδιτο και τις Μούσες, επίσης διαβάζουμε για τον Ηρακλή και τους άθλους του, μαθαίνουμε για τους Αργοναύτες, τους Επτά επί Θήβας, τους Κενταύρους και τις θυγατέρες τού Ασωπού, επιπλέον πληροφορούμαστε για την δράση τού Θησέα, του Πέλοπα, του Ταντάλου, του Δαρδάνου και της Νιόβης, ενώ γνωρίζουμε τον Αρισταίο, τον Ωρίωνα, τον Μίνωα και τον Μινώταυρο.
Σημαντικός κρίνεται ο πρόλογος του έργου, στον οποίον ο συγγραφέας εκθέτει τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι μυθολόγοι τόσο κατά την συλλογή και ταξινόμηση του υλικού τους, όσο και κατά την επεξεργασία και τελική διαμόρφωσή του. Αξιόλογες είναι και οι απόψεις του Διοδώρου σχετικά με αυτό καθ' αυτό το αντικείμενο της μυθολογίας, δηλαδή τις Θεές και τους Θεούς, τις ηρωίδες και τους ήρωες των μύθων.
Η "Τέταρτη Βίβλος" αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό ανάγνωσμα, γραμμένο με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Τα 85 κεφάλαιά του μας ξεναγούν στον μαγευτικό κόσμο της ελληνικής μυθολογίας, διαφωτίζοντας, εμπνέοντας και ξεκουράζοντας τον αναγνώστη.
[...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης γεννήθηκε στο Αργύριο της Σικελίας, στην ευκλεή Μεγάλη Ελλάδα, γύρω στα 90 π.Χ. Για τη ζωή του δεν διαθέτουμε πολλά στοιχεία. Μοναδική πηγή βιογραφικών πληροφοριών είναι τα βιβλία του. Γνωρίζουμε ότι εκτός από τη μητρική γλώσσα του, την ελληνική, είχε διδαχτεί και την λατινική, επειδή η πόλη του είχε εκτεταμένες πολιτιστικές και οικονομικές συναλλαγές με τους Ρωμαίους, ενώ ο ίδιος επισκέφθηκε επανειλημμένα την ακμάζουσα Ρώμη, όπου συνέλεξε πολύτιμο υλικό -ελληνόγλωσσο και λατινόγλωσσο- για το συγγραφικό του έργο.
Κατά την 180ή Ολυμπιάδα (60-56 π.Χ.), σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία του, βρισκόταν στην Αθήνα για σπουδές. Στην Αίγυπτο παρέμεινε επί τρία έτη, συναναστρεφόμενος τους ιερείς της χώρας και μελετώντας διεξοδικά τις τοπικές παραδόσεις, τους θρύλους, τα ήθη και τα έθιμα. Επίσης, για μεγάλο χρονικό διάστημα - το οποίο αγγίζει τα τριάντα έτη- ταξίδευε στις τότε γνωστότερες πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας, επισκεπτόμενος βιβλιοθήκες, ερευνώντας αρχεία και συγκεντρώνοντας χρήσιμες πληροφορίες για το σύγγραμμά του.
Ο θάνατός του πρέπει να επήλθε μεταξύ του 30 και 31 π.Χ. και να οφειλόταν σε φυσικά αίτια.
Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη συγγραφή της παγκόσμιας ιστορίας σε 40 βίβλους, με τον τίτλο "Ιστορική Βιβλιοθήκη". Το έργο του, είναι πολύτιμο, για τον πλούτο του ιστορικού υλικού, με το οποίο αναπληρώνονται χαμένα έργα προγενέστερων μεγάλων ιστορικών. Δυστυχώς από τις 40 βίβλους του Διόδωρου σώζονται 15 (Α΄-Ε΄) και (ΙΑ΄-Κ΄). Από τις υπόλοιπες έχουμε μόνο επιτομές και εκλογές. Η Τέταρτη Βίβλος είναι η συγγραφή της ελληνικής μυθολογίας.
