Η νομολογία του Αρείου Πάγου διαμόρφωσε το 1984 τη σημαντική θέση ότι η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος μπορεί να αποτελέσει λόγο ανακοπής του τρίτου (άρθρ. 936 ΚΠολΔ). Το ζήτημα απασχολεί έκτοτε συχνά τη νομολογία. Στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης καταβάλλεται μια, περαιτέρω, προσπάθεια θεωρητικής αντιμετωπίσεως του θέματος στη βάση της κατ’ ιδίαν αντιμετωπίσεως των διαφόρων περιπτώσεων και της αναδείξεως λύσεων που προσφέρονται με βάση το θετικό δίκαιο. Η μελέτη καλύπτει ευρύτερες ενότητες του δικαίου της αναγκαστικής εκτελέσεως απ’ ότι αφήνει ενδεχόμενα να υποτεθεί ο τίτλος της.
