Ακολούθησα το δρόμο που πάει για το γιοφύρι. Πέντε-έξι παιδιά καβάλα καλπάζανε μπροστά. Κοντά τους έτρεχα κι εγώ και σε μια στιγμή ακούω: "Πιασμένο το γιοφύρι, στρίφτε δεξιά". Δεξιά στρίβω κι εγώ. Τ’ άλογα σαν να τα τσίμπαε μύγα, τρέχανε δαιμονισμένα. Σύννεφα τον κουρνιαχτό οπίσω τους αφήναν. Στο μεταξύ, στη Σπερχειάδα και στη Μακρακώμη είχανε βάλει φωτιά κι ήταν χωμένες στους καπνούς. Οι πληροφορίες ήταν άσκημες. Οι Γερμανοί στο πέρασμά τους, με τους Μογγόλους που ’χανε μαζί τους, κάναν όργια. Καίγαν και σκοτώναν και ριχνόταν σε γυναίκες κι αφού τις ατίμαζαν, τις πνίγαν...
Ο Χρήστος Ραχιώτης γεννήθηκε στη Λαδικού Φθιώτιδας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έγινε Δικηγόρος. Είναι τακτικό μέλος της ΕΕΛ.
Ως μέλος και στέλεχος της ΟΚΝΕ πάλεψε τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Πήρε μέρος στη Νέα Φιλική Εταιρία Ρούμελης από το Μάη του ’41. Με την ίδρυση του ΕΑΜ έδρασε ως Γραμματέας και Πρόεδρος των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο (Νοέμβρης ’41 - Μάης ’42), και στη Ρούμελη ως Γραμματέας της ΕΝΑΡ, ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ στις 23/2/1943, και Γραμματέας της ΕΠΟΝ Ευρυτανίας.
Εγκατέστησε τα λαϊκά δικαστήρια και στη Λαμία, μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Μετά τη Βάρκιζα διώχτηκε και βασανίστηκε άγρια. Καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, φυλακίστηκε κι εξορίστηκε για πολλά χρόνια. Ήταν κατ’ επανάληψη υποψήφιος βουλευτής της Αριστεράς και του ΚΚΕ.
Πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα το ’79, με το βιβλίο «Ζωή και Αγώνας» και ακολούθησαν η «Κατοχή», τα «Λόγια του τρένου» και η «Λευκή Κατοχή».
Μη Διαθέσιμο
