Τα διηγήματα της Λίνα Μαρία Πάρα δίνουν την αίσθηση ότι εγγίζουν ιδιαίτερα τον δικό μας κόσμο, εκείνο των υπέροχων αποκαλύψεων, των οδυνηρών τραγωδιών και των αναμνήσεων που έχουμε ζήσει. Αυτή η εγγύτητα όμως αποφεύγει τη σύγκριση. Κάθε ιστορία είναι αρκετά πυκνή ώστε να ξεδιπλώνει το απλό επεισόδιο και να εκτείνει την πλοκή της μέχρι τις ρωγμές που μας μεταφέρουν σε απίθανα βάθη και τόπους.
Αυτή η τρυφερή συλλογή διηγημάτων ξεφεύγει από το πλαίσιό της, αναπηδά στον χρόνο, είναι αντανάκλαση, αλλά έχει και φυσική υπόσταση. Μας χαϊδεύει, μας αρρωσταίνει, μας σκοτώνει· μας κάνει να φοβόμαστε, να χαιρόμαστε, να κλάψουμε. Είναι ένα πλήρες, ρυθμικό και κομψό λογοτεχνικό κείμενο μιας πραγματικά ταλαντούχας αφηγήτριας.
