Το αριστούργημα της ορθόδοξης ασκητικής γραμματείας, που συντάχθηκε από το θεοκίνητο χέρι του οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου. Το ιερογράφημα αυτό του Θεοβαδίστου Όρους προσφέρεται στον σύγχρονο άνθρωπο σαν ασφαλής οδηγός στην πορεία του για την πνευματική τελείωση, σε νεοελληνική μετάφραση, με τα πιο απαραίτητα σχόλια και ένα μικρό γλωσσάριο. "Αδελφέ εν Κυρίω και συστρατιώτα, συ που επιθυμείς την ανοδικήν πορείαν και μάχεσαι δια την κατάκτησιν του ουρανού, λάβε εις χείρας σου την οσιακήν ταύτην βίβλον. Διάβαζε και πορεύου. Κάθε λόγος της αποτελεί και μίαν νέαν βαθμίδα ανόδου. Προχώρει με ανδρείαν, όσον και αν σου παρουσιάζεται ο δρόμος ανηφορικός και ακανθόσπαρτος... Έχε προσηλωμένον το βλέμμα σου εις την τελευταίαν βαθμίδα, όπου ο Κύριος και Νυμφίος των ψυχών μας μας αναμένει...".
(Από τον πρόλογο του μακαριστού Καθηγουμένου της Μονής Αρχιμ. Χερουβείμ)
Ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, που είναι πιο πολύ γνωστός ως ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, δεν είναι ακριβώς γνωστό που γεννήθηκε. Κατά τις πιθανολογίες βέβαια του Δημητρίου Ροστοβίας, ο άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, στην οποία και εσπούδασε, ως τέκνο του Ξενοφώντος και της Μαρίας. Άλλοι όμως ερευνητές υποθέτουν ότι καταγόταν πιθανότατα από την περιοχή της Παλαιστίνης ή της Αιγύπτου, εφόσον στην ηλικία των δεκαέξι μόλις ετών ανέβηκε στο όρος Σινά, για να γίνει μοναχός. Άγνωστος όμως δεν είναι μονάχα ο τόπος, αλλά και ο χρόνος της γέννησης του αγίου, όπως επίσης και του θανάτου του. Άλλοι, υποστηρίζουν ότι ο άγιος έδρασε μεταξύ των ετών 525 και 600 μ.Χ. Άλλοι τοποθετούν τη γέννηση του αγίου προ του 579 μ.Χ. και το θάνατό του γύρω στο 649 μ.Χ. Πιθανότερο όμως φαίνεται να γεννήθηκε κατά το 525 μ.Χ. και να εκοιμήθη κατά το 610 μ.Χ. ή ίσως και λίγο αργότερα. Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, ένα οπωσδήποτε είναι βέβαιο, το ότι ο άγιος μορφώθηκε κατά την παιδική και νεανική ηλικία του πάρα πολύ και για το λόγο αυτό χαρακτηρίσθηκε αργότερα, εξαιτίας των συγγραμμάτων του, όχι μονάχα ως "νέος Μωυσής", ως σχεδιάσας την "θεοτύπωτον νομοθεσίαν και θεωρίαν", δηλαδή, την Κλίμακα, αλλά και ως "σχολαστικός", εξαιτίας της μεγάλης σχολαστικότητας, με την οποία επεξεργάζεται τα θέματά του ή σωστότερα ακρίβειας. Παρά τη μεγάλη σοφία του όμως, ο άγιος δεν ξιππάστηκε, αλλά παρέμεινε, όπως θα φανεί και πιο κάτω, μέχρι το θάνατό του απλός και ταπεινός, χαρακτηρίζοντας για τούτο τον εαυτό του πάντοτε ως αμαθή και στους λόγους του ως ιδιώτη.
