Οργισμένος με τον κίβδηλο, επιδερμικό και καθαρά υλιστικό πολιτισμό της Αμερικής, ο Χένρυ Μίλλερ επιτίθεται με το δικό του καυστικό και δριμύ τρόπο σε μια κοινωνία που έχει για θεούς της το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τις εφημερίδες, τα λαϊκά περιοδικά, τους στυλογράφους, τα ρολόγια χειρός, τις ηλεκτρικές σκούπες, τα ψυγεία, τ' αυτοκίνητα, τα πλυντήρια και τα κάθε είδους μηχανικά κατασκευάσματα.
Παράλληλα όμως γράφει ένα μεγάλο, όλο λυρισμό πανηγυρικό και για τους λίγους και σπάνιους ανθρώπους που αντιπαραθέτουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους στο συντριπτικό ωφελιμισμό της εποχής μας.
