"[...] Δεκαεπτά εκατομμύρια Αφροαμερικανοί στο σπίτι μας, ε, αυτό πια παραπάει, ακάμη και για έναν επαγγελματία συγγραφέα. Το μόνο που θα καταφέρεις, θα είναι να με κάνεις να γράψω ένα ακόμα βιβλ'ιο. Έχω ήδη κάνει λογοτεχνία τον πόλεμο, την κατοχή, τη μάνα μου, την ανεξαρτησία της Αφρικής, την ατομική βόμβα, αρνούμαι κατηγορηματικά να κάνω λογοτεχνία τους Αφροαμερικανούς. Και ξέρεις καλά πώς λειτουργώ: όταν σκοντάφτω πίνω σε κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω, που δεν μπορώ να λύσω, που δεν μπορώ να αποκαταστήσω, το εξαφανίζω. Το χώνω μέσα σε ένα βιβλίο. [...] Ε, λοιπόν, ή ξαποστέλνεις εσύ το φυλετικό ζήτημα από το σπίτι μας, ή διαφορετικά θα το ξαποστείλω εγώ. Θα παραχώσω τα δεκαεπτά εκατομμύρια τους Αφροαμερικανούς σου σε ένα βιβλίο, και μετά κλείνει το ζήτημα. Νόμιμη άμυνα."
Ο Romain Gary, ψευδώνυμο του Romain Kacew, γεννήθηκε στη Βίλνα της Ρωσίας (σημερινό Βίλνιους της Λιθουανίας) το 1914. Μεγάλωσε με την μητέρα του, η οποία του εμφύσησε μεγάλες ελπίδες για τη ζωή, τις οποίες θα διηγηθεί στο βιβλίο "Η υπόσχεση της αυγής". Φτωχός, "Κοζάκος, λίγο Τάταρος διασταυρωμένος με Ιουδαίο", φτάνει στη Γαλλία σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και εγκαθίσταται με τη μητέρα του στη Νίκαια. Μετά το τέλος των σπουδών του στη νομική, υπηρετεί στην αεροπορία. Το 1940 συναντά τον στρατηγό Ντε Γκωλ. Η "Ευρωπαϊκή θητεία" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και εξεδόθη με επιτυχία το 1945 αναδεικνύοντας έναν σπουδαίο συγγραφέα-αφηγητή με στυλ αυστηρό και ποιητικό. Την ίδια χρονιά, διορίζεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας. Λόγω του επαγγέλματός του διαμένει στη Σόφια, στη Λα Παζ, στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες. Το 1948, δημοσιεύει το "Le grand vestiaire" και το 1956 του απονέμεται το βραβείο Goncourt για το "Les Racines du ciel". Ενώ ήταν πρόξενος στο Λος Άντζελες, παντρεύεται την ηθοποιό Jean Seberg, γράφει σενάρια και σκηνοθετεί δύο ταινίες. Εγκαταλείπει τη διπλωματία το 1961 και γράφει το "Les Oiseaux vont mourir au Perou (Gloire a nos illustres pionniers)" και ένα χιουμοριστικό μυθιστόρημα, το "Lady L.", προτού εμφανιστεί με τα διηγήματα: "La comedie americaine" και "Frere Ocean". Μέσα από τα μυθιστορήματά του "Au-dela de cette limite votre ticket n' est plus valable" (Πέρα από το σημείο αυτό το εισιτήριό σας δεν ισχύει πια), "Clair de femme", "Les cerfs-volants" (Οι χαρταετοί) διαφαίνεται η αγωνία του για την παρακμή και τα γηρατειά. Η γυναίκα του αυτοκτονεί το 1970· το 1980 αυτοκτονεί και ο ίδιος, αφήνοντας ένα γράμμα όπου αποκαλύπτει ότι κρυβόταν πίσω από το όνομα του Emile Ajar, συγγραφέα επιτυχημένων μυθιστορημάτων όπως τα: "Gros Calin", L' angoisse du roi Salomon" και "La vie devant soi", για το οποίο έλαβε το βραβείο Goncourt το 1975.
