«Είχα την ευκαιρία να «ανέβω» στο 550 νωρίτερα από τους υπόλοιπους. Τα παιδιά με κέρασαν ένα εισιτήριο στο σκοτεινό και γλυκόπικρο ταξίδι τους μέσα από αυτό το μοναδικά σχεδιασμένο κόμικ και τις σκέψεις των ανθρώπων που κάνουν μαζί μας τη διαδρομή. Εμένα μου φάνηκε συμπαθέστατο».
Αντώνης Βαβαγιάννης (Κουραφέλκυθρος)
Κυκλοφορώντας με το αστικό λεωφορείο ίσως καταφέρεις να ξεχειλώσεις λίγο ή για τα καλά το κλειστό σχήμα, τη δική σου κοντινή πραγματικότητα.
Προϋπόθεση το να είναι όσο λιγότερες οι μέρες που κοιτάς και δε βλέπεις (που λένε και τα μυθιστορήματα). Οι μέρες που σκέφτεσαι έντονα τη δουλειά κι έτσι χάνεις τις ιστορίες.
Το 550 ξεκινά να διηγείται από το χάραμα.
Σχεδόν πάντα γεμάτο, από το Παλαιό Φάληρο στα βόρεια προάστια της Αθήνας και πάλι πίσω.
Κυκλοφορώντας με το 550, από το σπίτι στη δουλειά, από τη δουλειά στο σπίτι, ο Γαβριήλ Μελισσουργάκης σχεδίαζε τους συνεπιβάτες τους. Βλέποντας τα σχέδια, ο Χρήστος Χαντζής έγραφε τα κείμενα.
