«Όλοι ένα ψωµί είµαστε» στοχάζεται βαθιά ένας από τους ήρωες του Άγγελου Σικελιανού στο έργο του «Ο Χριστός στη Ρώµη». Ο ποιητής στέλνει στην πολυάνθρωπη πολιτεία-σύµβολο όλους τους σπόρους που φύτρωσαν στη µάνα γη, κάρπισαν ώριµα στάχυα κι έγιναν οι άρτοι που δίνουν ουσία και γεύση στη ζωή και συντηρούν την ύπαρξη στην πρώτη και βασικότερη ανάγκη της. Στο Λογοτεχνικό Ηµερολόγιο του 2015, ο άρτος του δικαίου και του αδίκου, το γλυκό ψωµί του κόπου και της προσµονής, το πικρό των δακρύων και του ψεύδους συνυπάρχουν και κοινωνούν. Στις σελίδες του, γεµάτες µε έξοχα κείµενα που έγραψαν µεγάλοι Νεοέλληνες δηµιουργοί, όπως ο Ρίτσος, ο Παπαδιαµάντης, ο Σικελιανός, ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης, ο Μωραϊτίδης, ο Βρεττάκος, ο Βλαχογιάννης, ο Αναγνωστάκης, ο Τσίρκας και πολλοί άλλοι ξεχωριστοί λογοτέχνες, όλοι το λένε: ένα ψωµί είµαστε όλοι, αυτό που φτιάχνουµε µε τη ζύµη της ύπαρξής µας, το πλάθουµε, του δίνουµε σχήµα και υφή και το γευόµαστε απολαυστικό και απαραίτητο.
