Μία ομάδα από χαριτωμένες και αξιοβίαστες κυρίες, λέει ο Αριστοφάνης, εξορμούν εν χορδαίς και οργάνοις (κυρίως "οργάνοις") να ακυρώσουν τον πόλεμο. Τα όπλα των κυριών, μόνιμοι και λαχταριστοί πειρατές, θα κατισχύσουν, ο πόλεμος θα κατατροπωθεί, οι κυρίες θα πιστέψουν την ουτοπία. Όχι όμως και ο Αριστοφάνης, ούτε ο τέταρτος των τραγικών Θουκυδίδης. Αυτοί "ξέρουν". Ο Σικελικός όλεθρος τραυμάτισε καίρια την ηγεμονίδα Αθήνα. Και παρά τη μερική ανάκαμψη, μία συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη θα ήταν οδυνηρά επιθυμητή. Ο Αριστοφάνης στρατεύεται πρεσβευτής αυτής της επιθυμίας. Η συνθήκη δεν πραγματοποιήθηκε. Όμως ο οιστροφόρος κωμωδιογράφος θα γράψει ακόμη ένα ανυπέρβλητο έργο. Η Αθήνα θα ζήσει μερικά χρόνια ακόμη, ως το 405 π.Χ.
