Ανοίγω διάπλατα, να υποδεχτώ την ευτυχία κραυγάζοντας·
ακούω τη σημαία του γρασιδιού να ψέλνεται απ’ τον άνεμο·
ακούω το άροτρο της μέρας που περνά·
ακούω την πολυέλεη ανάσα του δραγάτη
που για τους κλέφτες τ’ αμπέλια του φυλά·
ακούω ασπίδες να με σώζουν απ’ αυτούς
που από μένα μ’ εμένα προστατεύονται·
ακούω αυτό που το ’χασα και που το ξαναβρήκα εδώ·
να ’ναι το τέλος του κόσμου αυτό,
όπου αδύναμα, σφραγισμένα μέσα τους
όλα του άψυχου τα θαύματα
κι οι νύφες των άγνωστων ανδρών
κι οι χαρακιές των σιδηρών χεριών
κι η μέθη κι ο μόχθος και τ’ άρματα των κρυφών δισταγμών,
που σπέρνουν αγωνία
πιότερο από ένα βρέφος που κοιμάται κι έναν άνδρα που πίνει,
ξαποσταίνουν, εδώ και μόνον εδώ, βαλτωμένα στο σύνορο
της κραυγής τους, και στους πασσάλους
πνιγμένα τ’ άλογα γιορτάζουν.
[...]
Η Αγγελική Κορρέ ζει στην Αθήνα. Είναι φοιτήτρια Θεολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στο πιάνο και γνωρίζει τρεις γλώσσες. Έργα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες στο διαδίκτυο και έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά. Το 2009, πίνακας ζωγραφικής της βραβεύτηκε από το Ίδρυμα "Ανάσα για Ζωή" της Κύπρου. Ποιήματά της (χαϊκού και τάνκα) θα συμπεριληφθούν στη συγκεντρωτική έκδοση του Συνδέσμου "The Four Seasons of Haiku", με έδρα το Λονδίνο.
Μη Διαθέσιμο
