Το "φωτογραφικό ημερολόγιο" του Οδυσσέα Βουδούρη θα μπορούσε να εκληφθεί σαν φωτογραφική περιπλάνηση στις περιοχές με τις σημαντικότερες κρίσεις του σημερινού κόσμου ή ακόμα σαν είδος ρεπορτάζ σε εμπόλεμες περιοχές. Είναι όμως, κατά κύριο λόγο, η προσπάθεια κατάθεσης μιας βιωματικής εμπειρίας που πηγάζει από την ανάγκη ενός εθελοντή σε ανθρωπιστική αποστολή, να γεφυρώσει το δικό μας κόσμο με τους "άλλους κόσμους", που φαντάζουν μακρινοί αλλά, στην πραγματικότητα, βρίσκονται δίπλα μας. Για το σκοπό αυτόν, ο Οδυσσέαςς Βουδούρης επιλέγει το πιο άμεσο εργαλείο επικοινωνίας, την εικόνα. Αυτές οι φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν σαν απλές "σημειώσεις ταξιδιού", συνθέτουν έναν κόσμο χωρίς σύνορα, όπου διαφαίνεται η οικουμενικότητα του πόνου, της χαράς και καθετί ανθρώπινου. Είναι τελικά μια σιωπηλή μαρτυρία κατά του πολέμου, της αδιαφορίας, του κυνισμού και υπέρ της αδελφοσύνης.
