Λένε πως η ποίηση είναι η φωτογραφία της ψυχής. Κι αν είναι έτσι, μ' αυτό το βιβλίο πρώτη φορά φωτογράφισα τη δική μου.
Λένε ακόμα πως όταν ο Θεός ή μια ανώτερη δύναμη σού παίρνει κάτι σημαντικό, φροντίζει να το αντικαταστήσει. Εμένα μου πήρε τη μάνα μου, αλλά να, που δίχως να το καταλάβω, μου έστειλε μια πηγή έμπνευσης να συντροφεύει τη μόνιμη θλίψη και να καλύψει το κενό. Τα λόγια σ' αυτές τις σελίδες δεν είναι μάταια. Στέλνουν το μήνυμα εκεί ψηλά, στη μάνα μου, πως κάνω αυτό που ήθελε πάντα. Συνεχίζω να μάχομαι. Και αφιερώνονται στη γυναίκα που με εμπνέει καθημερινά, για να της δείξω πως σ' αυτή τη μάχη, αυτή η σύντροφος ελπίζω ζωής, είναι το όπλο και ο σκοπός μαζί.
Ας είναι κουφοί οι άνθρωποι, εγώ θα μιλάω και θα μιλάω τόσο δυνατό, που στο τέλος θα τους κάνω να με ακούσουν.
Ο Γιάννης Βασιλακόπουλος γεννήθηκε στη Γλυφάδα το 1972. Ξεκίνησε από πολύ νέος τη δημοσιογραφική του καριέρα από την τοπική εφημερίδα "Αδέσμευτη Γνώμη Γλυφάδας", ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στις τάξεις της ΟΝΝΕΔ. Στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, τόσο στο Πάντειο, όπου φοιτούσε στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Πολιτισμού, όσο και στο Southampton Institute of Higher Education της Μ. Βρετανίας όπου σπούδασε ναυτιλιακά, ανέπτυξε πλούσια δράση, φθάνοντας να εκλεγεί πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Φοιτητών του Southampton. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Ακρόπολη", "Κυριακάτικο Ελεύθερο", "Αυριανή", "Απόφαση", "Πόλις", "Οικονομία".
Ήταν ο πρώτος διευθυντής της πρωινής εφημερίδας "Άνω-Κάτω" και της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Πολιτική Κόντρα". Εργάστηκε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Αντένα, Κανάλι 1, Αθήνα 9,84 και στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος.
