Την εποχή που δημοσιεύτηκε η Μαύρη Καλλονή, η αυτοβιογραφία ενός αλόγου το 1877 οι σιδηροδρομικές γραμμές ήταν ακόμα στις αρχές τους και οι αγοραίες άμαξες ήταν το κυριότερο μεταφορικό μέσο. Έτσι τα άλογα έπεφταν συχνά θύματα μιας τρομερής και απάνθρωπης μεταχείρισης. Το βιβλίο διηγείται την ιστορία της Μαύρης Καλλονής, ενός αλόγου ευτυχισμένου τα πρώτα χρόνια της ζωής του, που γνωρίζει στη συνέχεια δύσκολες στιγμές. Η συμπαθητική φωνή, μιας μη προσποιητής απλότητας, με την οποία διηγείται την ιστορία του, γοητεύει αμέσως τον αναγνώστη. Είναι ελάχιστα τα μικρά παιδιά στην Αγγλία που δεν έκλαψαν για τη θλιβερή μοίρα της Μαύρης Καλλονής και της φίλης του, της Τζίντζερ. Το μυθιστόρημα αποδίδει θαυμάσια την ατμόσφαιρα της βικτοριανής Αγγλίας, τη δόξα και την αθλιότητά της, τόσο στην ύπαιθρο όσο και μέσα στη μεγαλούπολη του Λονδίνου
