"(...) Ο Ανέστης κρατάει τα χαλινάρια, κεντάει το άλογο με τα σπιρούνια στην κοιλιά... Η Μαρίτσα κρατιέται γερά απ' τον Ανέστη. Έχει κλειδώσει τη μέση του μέσα στα χέρια της. Τ’ άλογο προχωρεί καμαρωτά με γοργό περπάτημα. Έχει καιρό να καλπάσει. Ο Ανέστης το συγκρατεί. Η νύχτα είναι μικρή. Μα θα φτάσουν στα ριζά του βουνού προτού φέξει. Μπροστά τους φαίνεται επιβλητικός ο όγκος των Αγράφων.
Ο κάμπος ανασαίνει. Στο βάλτο βαθιά ακούγεται η συναυλία των βατράχων.
Πάνω απ' τα κεφάλια τους κάνουν βουτιές οι νυχτερίδες. Οι γρύλοι τραγουδούν ασταμάτητα. Μεγαλόπρεπη μαγεμένη νύχτα!
Ψηλά στο βουνό φαίνεται μια φωτιά. Στο χωριό τα σκυλιά γαβγίζουν.
Ένα κοπάδι πρόβατα βόσκουν. Ακούνε τα κουδούνια. Και τα σφυρίγματα του τσοπάνη. Είναι ο Μήτρος. Δε μιλούν. Σφίγγει αυτή τη μέση του πιο πολύ. Κι εκείνος φέρνει πότε πότε το χέρι
του πάνω απ' τους ώμους της και την αγκαλιάζει..."
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Το βιβλίο "Με κομμένη ανάσα", μας μεταφέρει στα ελασίτικα βουνά. Περιγράφει ένα επεισόδιο του
αγώνα, την ανατίναξη της γαλαρίας στο Κούρνοβο.
Πρόκειται για έναν ύμνο της λευτεριάς. Για μια νουβέλα, όπου περιγράφεται η ζωή μόνο μερικών
ημερών ενός λόχου. Ζούμε από πολύ κοντά την προσωπική ιστορία του κάθε αγωνιστή. Πώς ξεκίνησε
δισταχτικά ή με παράφορη ορμή για να ταχτεί στο μεγάλο αγώνα. Οι εμπειρίες, οι δυσκολίες, για να φτάσει στον τελικό σκοπό, την αναμέτρηση με τον εχθρό, κορυφώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη προς το τέλος του βιβλίου.
Μέσα στο λόχο ξεχωρίζει η ζωή μιας αντάρτισσας, της Μαρίτσας και το ειδύλλιό της με έναν αντάρτη, τον Ανέστη. Μια απλή κοπέλα του λαού ήταν.
Συνεπαρμένη κι αυτή από το πνεύμα της αντίστασης, μπαίνει στον αγώνα με όλο το νεανικό της πάθος και τελικά, κυνηγημένη από τους Γερμανούς ανεβαίνει στο βουνό, κατατάσσεται στα τμήματα, παίρνει μέρος και διακρίνεται για τον ηρωισμό της. Ο πατέρας της, κομμουνιστής, ένας από τους 106 που εκτελέστηκαν σε αντίποινα για την ανατίναξη της γαλαρίας.
Ο Γιώργης Μωραΐτης, του Νίκου και της Ρήνας, γεννήθηκε το 1927 στη Βοδονίτσα Λοκρίδας. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΝΑΡ (Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης). Το 1943 περνάει στην ΕΠΟΝ. Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1944 κατατάσσεται στον ΕΛΑΣ και το 1947 στο ΔΣΕ. Το 1950 βρίσκεται πρόσφυγας στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το 1954 γυρίζει παράνομα στην Αθήνα. Το 1955 συλλαμβάνεται ενώ το 1957 καταδικάζεται με το Ν. 375 σε θάνατο. Κρατείται 11 χρόνια στις φυλακές. Το 1966 αποφυλακίζεται. Δουλεύει στην ΕΔΑ Αθήνας, μέλος του Γραφείου, υπεύθυνος της διαφώτισης. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 περνάει στην "παρανομία". Δουλεύει στην ΚΟΑ του ΚΚΕ. Είναι μέλος του Γραφείου της ΚΟΑ και υπεύθυνος για την έκδοση της "Αδούλωτης Αθήνας", του "Ριζοσπάστη" και άλλων εντύπων. Το Νοέμβρη του 1968 πιάνεται. Το Μάη του 1969 καταδικάζεται από το χουντικό στρατοδικείο σε 20ετή κάθειρξη. Το καλοκαίρι του 1973 αποφυλακίζεται προσωρινά, για λόγους υγείας, και φεύγει παράνομα στο εξωτερικό. Επιστρέφει τον Οκτώβρη του 1974 και δουλεύει στο "Ριζοσπάστη". Από το 1950 ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Από το 9ο ως το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΚΕ του κόμματος και είναι μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής του "Ριζοσπάστη". Επίσης είναι μέλος της ΠΕΑΕΑ, του ΣΦΕΑ (Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74), του ΠΣΔΑΕΑ 1941-44 (Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης) και μέλος της ΕΕΛ (Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).
