Ο τόμος "Μεταφρασεολογικά" συνοψίζει συμπεράσματα και εμπειρίες από την 30ετή περίπου έρευνα και ενασχόληση του συγγραφέα με τη μετάφραση, σε θεωρητικό και σε πειραματικό επίπεδο. Στην παρούσα μορφή, το βιβλίο συγκεντρώνει παραδόσεις που έγιναν στο διάστημα 1999-2004, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στα πλαίσια του Διαπανεπιστημιακού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Μετάφραση-Μεταφρασεολογία". Ως εκ τούτου, προορίζεται για διδακτική κυρίως χρήση και απευθύνεται πρωτίστως σε μαθητευόμενους μεταφραστές. Ωστόσο, ο συγγραφέας, ευελπιστεί η προβληματική που πραγματεύεται το βιβλίο του να μην στερείται ενδιαφέροντος, αφενός μεν για τους επιστήμονες-μεταφρασεολόγους, αφετέρου δε για ένα ευρύτερο κοινό με περιέργεια για το "ταπεινό θαύμα" της μετάφρασης.
Το πρώτο μέρος, "Θεωρία και κριτική", πλησιάζει το αντικείμενο από "αντιπαραβολικής" σκοπιάς, δηλαδή στην προοπτική της επαφής των γλωσσών μέσα από τις μεταφραστικές διεργασίες. Το δεύτερο, "Μεθοδολογία", αξιώνει να συμβάλει σε μια Ποιητική τού μεταφράζειν και τού μεταφράσματος.
Ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε το 1947 στην Tulcea της Ρουμανίας, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα με ρίζες στην πολυεθνική και πολυπολιτισμική περιοχή της Μπουκοβίνας (κτήση, μέχρι το 1918, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας).
Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου (1962-
66), και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Λατινογενών, Κλασικών και Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (1966-71). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Malaga, Ισπανίας (1987), και εκπόνησε τη διακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Cluj, Ρουμανίας, σχετικά με το έργο του Gabriel Garcia Marquez (1993). Μεταξύ 1971-84 δίδαξε ισπανική και ισπανοαμερικανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1985, για πολιτικούς λόγους, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί, και έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει εργασθεί ως καθηγητής στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ιδίου πανεπιστημίου, στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο: "Οι 'γλώσσες' της νεοελληνικής ποίησης" (1995-1997). Διδάσκει Ισπανική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θεωρία Μετάφρασης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου (1981) και το Βραβείο Μετάφρασης
(1991) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας.Το 1999 τιμήθηκε με το ισπανικό
παράσημο "Orden del Merito Civil" ("Τάγμα της αξίας του πολίτου"], "con encomienda" (με βαθμό), για ερευνητική δραστηριότητα.
Είναι μέλος:της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας και της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ισπανιστών, καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Ισπανιστών (ιδρυτικό μέλος και πρώην Αντιπρόεδρος). Γνωρίζει ρουμανικά, ισπανικά, ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, καταλανικά. Γράφει στα ελληνικά, ρουμανικά, ισπανικά και γαλλικά. Επίσης έχει γνώσεις γερμανικής και ρωσικής. Πολλά άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά σε διάφορες χώρες.
