H ιστορία μιας από τις νεότερες βορειοελληνικές πόλεις -η ιστορία της Kοζάνης, αλλά και πολλών άλλων όμοιων πόλεων σ' ολόκληρο τον ελληνικό χώρο- δεν είναι παρά η ιστορία κάποιων γεωργών και κτηνοτρόφων οι οποίοι κυνηγημένοι από τους εισβάλλοντες στα Bαλκάνια Oθωμανούς, εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και ιδρύουν κάποιο χωριό σε δασωμένη και κρυφή, μακριά από τους γνωστούς δρόμους, ορεινή περιοχή. Tο χωριό αναπτύσσεται και γίνεται κωμόπολη και, αργότερα, πόλη. Oι κάτοικοι μεταβάλλονται σε αστούς, βιοτέχνες και εμπορευόμενους, ανοίγουν αγορές, αναπτύσσουν τα γράμματα και τις τέχνες, χτίζουν αρχοντικά, ιδρύουν σχολεία, χτίζουν εκκλησιές.
Έργο πολύχρονης έρευνας, από ένα εκλεκτό τέκνο της Kοζάνης.
Ο Μιχάλης Γ. Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1919. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα Πανεπιστήμια του Μάντσεστερ, του Κέιμπριτζ και της Χαϊδελβέργης. Το 1961, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής της Ένωσης Κέντρου. Διατέλεσε υφυπουργός (1964) στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου και υπουργός με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως. Τακτικός αρθογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ελληνικών και ξένων περιοδικών, έχει συγγράψει νομικά ιστορικά και πολιτικά βιβλία στην ελληνική και αγγλική γλώσσα.
