Εμένα η μόνη πρόθεση που με ενδιαφέρει είναι αυτή του μοντέλου, όχι του δημιουργού, εγώ θέλω το μοντέλο να ξεπεράσει τον δημιουργό του, να αποκτήσει πνοή και συνείδηση, σε αντίθεση με όσα λέει ο Οβίδιος, να μη μείνει υποταγμένη στον δημιουργό της, στον Πυγμαλίωνα, αλλά να τον διαολοστείλει, να τον αποδομήσει, να τον αφήσει και να διεκδικήσει την ελευθερία της.
Τέλη Αυγούστου 2015. Στον απόηχο του δημοψηφίσματος, η Γαλάτεια επιστρέφει στην επαρχιακή γαλλική πόλη όπου σπουδάζει. Πίσω στη Θεσσαλονίκη, η δίδυμη αδερφή της ζει αμφισβητώντας τα όρια του κόσμου που τις περιβάλλει. Καθώς η Γαλάτεια συνειδητοποιεί πως το αγόρι της την άφησε, καλείται να κάνει τις δικές της επιλογές, μακριά από τη σκιά της αδερφής της. Πριν μετακομίσει θα γνωρίσει έναν ζωγράφο και θα αρχίσει να ποζάρει για εκείνον. Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν η Γαλάτεια, αναγνώστρια της Ντόρις Λέσσινγκ και της Έλσα Μοράντε, αποφασίζει να διηγηθεί η ίδια την ιστορία της, να μετατραπεί από μοντέλο σε δημιουργό και να κυνηγήσει το δικό της προσωπικό ιδανικό, αμφισβητώντας το δικαίωμα του Πυγμαλίωνα να την «πλάσει»;
Μια αφήγηση ώριμη και απολαυστική, που ακροβατεί μεταξύ λογοτεχνίας και πραγματικότητας.
