Η παρτίδα αυτή παίχθηκε το 1851 στο Λονδίνο. Ο ήρωάς μας άρχισε να ζει αιώνες πριν από την παρτίδα και εξακολουθεί να ζει μέχρι σήμερα. Η ηρωίδα μας πρωτοζεί τώρα, και είναι - δεν είναι σαράντα ετών. Φαίνεται όμως να γνωρίζει καλά το παιχνίδι αυτό. Ίσως το έχει στο γυναικείο της γονίδιο. Διαχρονικότερη στην εφημερότητά της από το ήρωά μας τον Αννίβα, ξέρει απ' την αρχή ότι θα νικήσει ηττώμενη. Σαν γνήσια απόγονος της Εύας, ξέρει να κατακτά, μέσα από την ήττα, το αρσενικό. Αληθινά, ένα "immortal game".
Ο συγγραφέας και σκακιστής Αννίβας Αννίβα Αρνέλλος εργάζεται στην Αθήνα (με ένα άλλο όνομα) ως δικηγόρος. Τις νύχτες μεταμορφώνεται σε ανώνυμο βρυκόλακα. Με αυτό το όνομα έχει γράψει τα βιβλία "Μια παρτίδα σκάκι" (2002) και "Γιατί ξυπνήσατε, λόρδε Κάρναβον;" (2007). Με το ψευδώνυμο Κώστας Ασίνης το "Ένα υπόθετο γλυκερίνης" (2003) και με το ψευδώνυμο Κώστας Γαρμπής: "Ένα κουαρτέτο για τη Μαρία Πολυδούρη" (1994), "Οδυσσέας και άλλα στιχουργήματα" (1981), και το "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' ένα μικρόψυχο καιρό;" (1982).
