Το δοκίμιο άρχισε να γράφεται το 2000 με αποκλειστικό σκοπό να μελετήσει τη ζωγραφική του Πανσέληνου. Είχα την εντύπωση ότι η έρευνα είχε καταλήξει σε τυφλό σημείο, με συνέπεια πολλά μνημεία να υποφέρουν από την ένταξή τους σε χρονολογικά και τεχνοτροπικά σχήματα που τοποθετούν την τοιχογράφηση του Πρωτάτου στα τέλη του 13ου αιώνα.
Ο πίνακας του Γ. Καστρίτση "Τυχαία συνάντηση με τον Διονύσιο εκ Φουρνά", 2001, είχε καταλυτική επίδραση στη δομή της μελέτης. Εξαιτίας του διευρύνθηκε το πλαίσιό της για να περιλάβει τον Διονύσιο εκ Φουρνά και σχόλιο για τη σύγχρονή μας εκκλησιαστική ζωγραφική. Ακόμα, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω πώς, επηρέασε την οπτική μου για τον 13ο αιώνα και το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.
Στο κύριο μέρος της μελέτης συζητούνται τα σχετικά με το Πρωτάτο του 13ου αιώνα και τον Πανσέληνο και προτείνεται να χρονολογηθούν οι οικοδομικές εργασίες και η τοιχογράφηση του Πανσέληνου ανάμεσα στο 1262 και το 1272, δηλαδή κάπου εικοσιπέντε χρόνια νωρίτερα από την κρατούσα χρονολόγηση του μνημείου.
Την έκδοση συνοδεύουν 41 έγχρωμες εικόνες.
Η Αγάπη Καρακατσάνη γεννήθηκε το 1938. Τελείωσε το Αρσάκειο Γυμνάσιο με φιλόλογο την Αντιγόνη Θρεψιάδου.
Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Είχε τη λαμπρή τύχη να έχει δασκάλους τον Αναστάσιο Ορλάνδο, τον Διονύσιο Ζακυθηνό, τον Νικόλαο Κοντολέοντα, τον Μανώλη Χατζηδάκη και τον Δημήτριο Πάλλα.
Έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες σε συλλογικά έργα και επιστημονικά περιοδικά για τη βυζαντινή-μεταβυζαντινή και τη νεότερη ελληνική ζωγραφική.
