"Ας θυμηθούμε, επιγραμματικά, τι εννοούσε ο Φουκό όταν μιλούσε για τη μοντέρνα αποστολή του φιλοσοφείν: καταγγελία των αθέατων σχέσεων εξουσίας, δημιουργία αντιστάσεων, δυνατότητα να εκφραστούν οι φωνές που καταπνίγονται, παραγωγή αληθινών γνώσεων που να μπορούν να αντιταχθούν στους κυρίαρχους τρόπους διακυβέρνησης, δυνατότητα επινόησης νέων μορφών υποκειμενικότητας, πρόκληση να ενεργοποιήσουμε τις ελευθερίες και τις δυνατότητες δράσης μας, ανάδειξη της ιστορικότητας των συστημάτων γνώσης, κατάδειξη ότι τίποτα δεν είναι μοιραίο, και εντέλει και οπωσδήποτε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τη ζωή μας. Αυτή την αποστολή ο Φουκό προσπάθησε να την εκπληρώσει αφηγούμενος ιστορίες, ιστορίες που μιλούν γι' αυτό που ήμασταν και γι' αυτό που θα μπορούσαμε να πάψουμε να είμαστε".
Το βιβλίο του Γκρο αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Φουκό, πιστή στο πνεύμα της φιλοσοφίας του και προκλητική ως ανάγνωση, τόσο για τον ειδικό όσο και για τον αμύητο.
