"Η εντυπωσιακή αύξηση των καρδιοπαθών κατά τον 20ό αιώνα, που δυστυχώς συνεχίζεται και τον 21ο, οφείλεται κυρίως στη μεταβολή του τρόπου ζωής του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών. Οι καρδιοπάθειες είναι σήμερα η μάστιγα του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, αφού αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου του πληθυσμού τους. Στον κατάλογο των χωρών αυτών εντάσσεται και η χώρα μας, όπου η παγκόσμια αυτή επιδημία, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, βρίσκεται ακόμα σε έξαρση.
Παρά τις ραγδαίες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις οι καρδιοπάθειες δεν έπαψαν να θεωρούνται ο πρώτος εχθρός της ζωής των ανθρώπων.
Οι επιστημονικές παρεμβάσεις τα τελευταία 50 χρόνια υπήρξαν συγκλονιστικές τόσο στη θεραπευτική όσο και στην προληπτική αντιμετώπιση των καρδιοπαθειών σε τέτοιο βαθμό, που εύλογα ο απλός άνθρωπος διερωτάται γιατί δεν υπάρχει η αναμενόμενη ύφεση αυτής της πανδημίας".
Γεννήθηκε στη Χάλκη Δωδεκανήσου την 1.5.1942.
Έγγαμος με την Τζένη Κουρέα.
Επάγγελμα: Καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σπουδές: Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύθηκε με υποτροφία του κράτους στη σύγχρονη καρδιολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Royal Postgraduate Medical School, St. Thomas Hospital, Guy's Hospital 1973-1976)
Διετέλεσε εξωκοινοβουλευτικός υπουργός υγείας από τον Οκτώβριο του 1993 έως τον Φεβρουάριο του 1996. Μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1974. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1996. Από το 1974 είναι παθολόγος και ειδικός καρδιολόγος. Επί 25 χρόνια ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Ως πανεπιστημιακός ιατρός δημιούργησε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Εμφράγματος και Στεφανιαίας Νόσου. Επελέγη διευθυντής του Καρδιολογικού τμήματος του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών το 1985 και το 1993 επελέγη διευθυντής στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, όπου ανέπτυξε το Β΄ Καρδιολογικό Τμήμα. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας από το 1976 έως το 1993. Είναι μέλος του Ελληνικού Κολεγίου Καρδιολογίας και Καρδιοχειρουργικής. Επίτιμος καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Δημοσίευσε 715 επιστημονικές εργασίες, που θεωρούνται πρωτοποριακές και αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία. Το έργο του αναφέρεται στο επίσημο περιοδικό της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης.
