Η επικαιρότητα και το διαχρονικό είναι το βασικό στοιχείο της μελέτης η οποία ως συνήθως είναι πρακτική του συγγραφέα με σκοπό τον εμπλουτισμό της γνώσης σε επιδεκτικό μάθησης περιβάλλον.
Γενικώς είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ανίερη μελέτη και αυτό επισφραγίζει την μωρία και επιβεβαιώνεται η μελέτη. Όμως ο σκοπός της είναι ο σεβασμός στα Ιερά και Όσια τα οποία πατροπαράδοτα είναι άγνωστα, η δε παιδεία ανάγει την μωρία σε περιωπή αφού έχει την δυνατότητα να θέτει αφανώς την ηθική ως μειονέκτημα.
Το μέγα πλεονέκτημα του συστήματος είναι η εύκολη επιβολή άγνοιας σχεδόν σε καθολικό επίπεδο. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι νέο είναι διαχρονικό θέμα και όχι μία παθογένεια όπως μπορεί να αναφέρεται εξ όσων είναι υπόχρεοι συγκάλυψης της αλήθειας, καθότι τίποτε δεν συμβαίνει το οποίο δεν είναι επανάληψη.
Υπό αυτές τις παραμέτρους και έτερες συνθήκες γνωστές, η κοινωνία θέτει, κάτω από την ανυπαρξία γνώσης, σε περιωπή την μωρία και εξυμνεί την κάθε μορφής ανίερη αντίληψη και αν υπάρχει ένα βήμα επί τοις εκατό ορθό, τα υπόλοιπα είναι με ψυχικό και πνευματικό βάλτο και ούτως η καταστολή ατομικών δικαιωμάτων είναι ο μόνιμος κανόνας για την επιβίωση των μη ηθικών και αντιχριστιανικών ιδεών.
