Η Λήδα Παπακωνσταντίνου στην εικαστική της διαδρομή έχει με ποικίλους τρόπους διαχειριστεί την
πολιτισμική και την αυτοβιογραφική μνήμη, την ταυτότητα του φύλου, τη διαλεκτική θηλυκού - αρσενικού, τη δυναμική της σχέσης καλλιτεχνικού έργου και χώρου.
Με το έργο της στο χαμάμ -μια πολλαπλή εγκατάσταση με βιντεοπροβολές, ηχογραφήσεις, αποσπάσματα συνομιλιών, συνεντεύξεις, καθώς και ανδρικές και γυναικείες στρατιωτικές στολές από το βεστιάριο του Εθνικού Θεάτρου, καθημερινά ενδύματα, παπούτσια, παλιές δαντέλες- η Παπακωνσταντίνου προτείνει μια πολυεπίπεδη ανάγνωση αυτού του μοναδικού για την Αθήνα διαπολιτισμικού μνημείου με την ορατή και αόρατη ιστορία του.
Η καλλιτέχνις ενσωματώνει οργανικά στην αφήγησή της, επεξεργάζεται και ανασημασιοδοτεί συστατικά στοιχεία του μνημείου και των λειτουργιών του. Η ανάγνωση του χαμάμ που η Λήδα Παπακωνσταντίνου έχει σκηνοθετήσει ανατρέπει πολιτισμικά-κοινωνικά στερεότυπα αιώνων για την πρόσληψη της ταυτότητας των φύλων και την εξεικόνισή της, υπονομεύει παραδοσιακές αντιλήψεις, κατεστημένες συμπεριφορές και συναντά προωθημένες θεωρίες και προβληματικές στα γνωστικά πεδία της Ψυχανάλυσης, της Κοινωνιολογίας, της Ανθρωπολογίας, των Σπουδών του Κοινωνικά Προσδιορισμένου Φύλου και των Σπουδών του Πολιτισμού.
Το βιβλίο είναι δεμένο με διπλή ραφτή ράχη και χωρίζεται σε δυο μέρη. Σε κάθε πλευρά ανοίγει μόνο το ένα από τα δυο. Με αυτό τον τρόπο, στο βιβλίο χωρίζεται το αγγλικό μέρος από το έλληνικό, το γυναικείο από το αντρικό.
