[...] Η παγκόσμια ιστορία δεν έχει ίσως να παρουσιάσει άλλον άνθρωπο που να διήγειρε τόσο αντίθετες και τόσο ισχυρές συγκινήσεις ή που κατά τη διάρκεια της ζωής του να προκάλεσε τόσο πολύ το θαυμασμό, τον φόβο ή το μίσος της ανθρωπότητας όσο ο Ναπολέων. Ακόμα και οι ψυχραιμότεροι από τους μεταγενέστερους κριτικούς, ανασκοπώντας τη σταδιοδρομία του, όχι μόνο οδηγούνται σε ποικίλες και ανάμεικτες κρίσεις, αλλά δεν μπορούν και να αποφύγουν κάποια κατάπληξη για το ότι σε μία και μόνο ζωή, σε ένα και μόνο χαρακτήρα ενώνεται τόσο μεγαλείο με τόσο δόλο, τόσο χρυσάφι με τόση σκουριά. Σε εκείνους για τους οποίους η ψυχολογική ανάλυση αποτελεί ανιαρή ενασχόληση, ο Ναπολέων εμφανίζεται απλώς ως ένας σπουδαίος άνθρωπος της δράσης που, χωρίς τη βοήθεια του πλούτου ή της κοινωνικής τάξης, ανέβηκε στο κορυφαίο σημείο της ανθρώπινης τύχης, δίνοντας με το μέγεθος ενός υπερφυσικού παραδείγματος την πιο αποστομωτική απάντηση στη θεωρία ότι η τέχνη και το μυστήριο της πολιτικής δεν είναι προσιτά σε όλους, αλλά είναι δώρα της καταγωγής και των προνομίων. [...]
(κεφάλαιο πρώτο: "Η νεανική ηλικία")
Ο Χέρμπερτ Άλμπερτ Λώρενς Φίσερ, συγγραφέας, ιστορικός και εκπαιδευτικός, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1865 και πέθανε στην ίδια πόλη το 1940.
Μέλος της αγγλικής κυβέρνησης (1912-1926) και του κοινοβουλίου (1922-1926) στα έδρανα του Φιλελεύθερου κόμματος, εργάστηκε συστηματικά για την προαγωγή της παιδείας. Στο πλαίσιο αυτό, νομοσχέδιο που εισηγήθηκε το 1918 είχε ουσιαστικό ρόλο στην αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ορίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, την υποχρεωτική φοίτηση των μαθητών στα σχολεία τουλάχιστον μέχρι το 14ο έτος της ηλικίας τους.
Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ και πρόεδρος του Νιου Κόλετζ της Οξφόρδης (1925-1940), συνέγραψε πολλά βιβλία, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν "Το κοινό καλό", προβολή των ιδεών του φιλελευθερισμού, "Η μεσαιωνική αυτοκρατορία", μελέτη για την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και "Ιστορία της Ευρώπης", τρίτομο έργο που γνώρισε επιτυχία.
