Το δραματικό παρόν του έργου της Καΐρη τοποθετείται στο πολιορκημένο από τους Τούρκους Μεσολόγγι και δραματοποιεί την ιστορική Έξοδο του Μεσολογγίου. Θεωρώντας ωστόσο ότι το έργο γράφτηκε “εν θερμώ” και δίχως να ληφθούν υπόψη πληροφορίες που έχουμε εμείς σήμερα εν γνώσει μας, συνδέεται αυτό το γεγονός με άλλες σημαντικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης, όχι ως άμεση επικαιρότητα, αλλά σαν έκθεση μνήμης και ιστορικής αλήθειας· αποσαφηνίζοντας πως δεν πρόκειται για ένα θεατρικό μνημόσυνο των γεγονότων, αλλά για ένα δραματικό πλάσιμο της Ιστορίας. Έτσι, γεγονότα όπως η νικηφόρα Έξοδος στο Χάνι της Γραβιάς, η αδυναμία τροφοδότησης του Μεσολογγίου από τον Μιαούλη, η ηρωική θυσία του Αθανάσιου Διάκου, η Καταστροφή της Χίου, οι Μάχες των Στύρων, του Κεφαλόβρυσου και της Στυλίδας συνυφαίνονται με την Προετοιμασία των Εξοδιτών.
Οι παρεμβάσεις που έγιναν στο αρχικό κείμενο είναι πολλές, δίχως ωστόσο να το καθιστούν αγνώριστο. Η γλώσσα του μεταγράφηκε στη νεοελληνική γλώσσα· προστέθηκαν μαρτυρίες ιστορικών και των αυτοπτών μαρτύρων· λήφθηκε υπόψη η πρόθεση της Καΐρη να γράψει ένα έργο σύμφωνα με τα πρότυπα της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας, έτσι το έργο εμπλουτίστηκε με Ιντερμέδια που κατέχουν τον ρόλο των Χορικών, ασχέτως που αυτά είναι γραμμένα σε πεζό και όχι σε έμμετρο λόγο. Ως έμμετρες προσθήκες λαμβάνονται τα τραγούδια που προστέθηκαν και αποτελούν συμπίλημα στίχων από διάφορα Δημοτικά και Κλέφτικα Τραγούδια.
Ωστόσο, σημαντική παρέμβαση στο θεατρικό έργο που δημιουργήθηκε με τον τίτλο Νικήρατος… ο δρόμος για την Ελευθερία είναι η εμφάνιση της κόρης του Νικήρατου. Η Ευανθία, ούσα η πρώτη διανοούμενη και πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος, πιθανότατα θα ήθελε –αλλά δεν της το επέτρεπαν οι συνθήκες της εποχής– η Κλεονίκη της να είναι πιο δυναμική, πιο προοδευτική, με περισσότερο διαφωτιστικό πνεύμα, για αυτό εκφέρονται διά του στόματός της οι προτρεπτικές και παρακινητικές απόψεις της Μαντώς Μαυρογένους προς τις Γαλλίδες με τη δυναμικότητα μιας Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.
