Οι τέσσερις νουβέλες του Α. Τσέχοφ (1860-1904) "Η ζωή μου", "Θάλαμος Νο 6", "Φώτα" και "Τρία χρόνια" είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του κλασικού Ρώσου συγγραφεα, όπου απλά καθημερινά επεισόδια γίνονται καθρέφτες της ζωής της Ρωσίας του 19ου αιώνα. Ο Μ. Γκόργκι στενός φίλος του Τσέχοφ, είχε γράψει για εκείνον "... στο λυπηρό και ευγενικό χαμόγελό του κάποιος μπορούσε να αισθανθεί τον λεπτό σκεπτικισμό ενός ανθρώπου που γνωρίζει την αξία των λέξεων και των ονείρων, και να δει τη λάμψη μιας αξιαγάπητης μετριοπάθειας και μιας λεπτής ευαισθησίας".
Τα στοιχεία αυτά διαφαίνονται καθαρά στις ιστορίες της παρούσας έκδοσης, όπου ο συγγραφέας, χωρίς να κρύβει την προτίμηση του στους αδικημένους και σε όσους έχουν τολμηρές για την εποχή τους ιδέες, εκφράζει τους κοινωνικούς προβλιματισμούς του και καταπιάνεται με πανανθρωπινα φιλοσοφικά ζητήματα για την ζωη και τον θάνατο. Οι γλαφυρές περιγραφές, οι ζωηροί διάλογοι και η αληθοφάνεια των χαρακτήρων συμπληρώνονται από το λεπτό, καλοπροαίρετο χιούμορ, την απλότητα, αλλα και την πικρία.
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
