"Το νέο βιβλίο του Καββαδά, όπου αναγνωρίσιμοι "τόποι" του Ρομαντισμού ανανεώνονται και λειτουργούν ως πυρήνες νοήματος, διεκδικεί ξανά (και θετικά) το ήθος του λυρισμού, και, κατ' αρχάς, ως σύνθεση, καταφάσκει διπλά σ' ένα λησμονημένο αίτημα μουσικής οργάνωσης. [...] ένα είδος λυρικής εγκράτειας, ένα ισοκράτημα που ηχεί πίσω από τις εμμονές, μια επανάληψη μοτίβων που οφείλεται στην παραίτηση από κάθε ευκολία, στη στοχαστική προσαρμογή σ' εκείνο μόνο που είναι ανάγκη να ειπωθεί - όλα αυτά τα καινοφανή σχεδιάζουν ένα δαχτυλικό αποτύπωμα."
(Γιώργος Κοροπούλης, "Καθημερινή", 6-1-1996)
