Βήματα ακούστηκαν να κατεβαίνουν από ψηλά. Πιο γρήγορα κι απ’ τη σκέψη, τα βήματα πλησίασαν και μεταμορφώθηκαν σε ογκώδεις, μυστακοφόρους αστυνομικούς. Ο Ιάκωβος ελίχθηκε ανάμεσά τους ώσπου οι αστυνομικοί ξανάγιναν βήματα και χάθηκαν. Ήταν βέβαιος πως ούτε καν τον είχαν προσέξει.
Ξημέρωσε. Τράβηξε την κουρτίνα στο πλάι, ένα μουντό φέγγος πλημμύρισε το δωμάτιο. Ο Ερρίκος ντύθηκε, βγήκε να περπατήσει και να γίνει κι αυτός μια γκρίζα αντανάκλαση του εαυτού του. Η ατμόσφαιρα ήταν υγρή, κρύα. Τα χέρια του ζάρωσαν στις τσέπες του παλτού του, ένα ελαφρύ αεράκι ανακάτευε τα μαλλιά του, γεωμετρικά σχήματα μεταβάλλονταν στο μέτωπό του. Δεν ήξερε πού βαδίζει. Οι περαστικοί τον προσπερνούσαν ξυστά, θαρρείς κι ήταν διάφανος.
Ο Στατήρης Δημήτριος γεννήθηκε το 1985 στην πόλη της Λάρισας. Έχει φοιτήσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Λάρισας, στο τμήμα μηχανολογίας. Επίσης, είναι σπουδαστής φυσικοθεραπείας του 1ου Ι.Ε.Κ. Λάρισας. Είναι κάτοχος μαύρης ζώνης στο άθλημα του taeekwondo. Το πάθος του, όμως, είναι η συγγραφή. Η συγγραφή ιστοριών τρόμου ειδικότερα. Θεωρεί ύψιστο αγαθό την ισορροπία σε κάθε τομέα της ζωής ενός ανθρώπου. Σαν πιστός υπηρέτης της Τέχνης τονίζει πως η ίδια η ζωή, για εκείνον, αποτελεί και τη μεγαλύτερη έμπνευση των γραπτών του.
