Ενώ το μακελειό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αποδεκατίζει την Ευρώπη, στην ουδέτερη Αθήνα καταφθάνει από το Λονδίνο ο Νίκυ Πετρίδης, δήθεν τσιμπημένος με την τσαχπίνα εξαδέρφη του Κάτε Δελαμέλλα, στην πραγματικότητα όμως για να εξαγοράσει μυστικά τον Κυριάκο Κανιστράκη ιδιοκτήτη της εφημερίδος "Προχωρείτε!". Αλλά η τύχη επεμβαίνει καταλυτικά: ο δαιμόνιος λουστράκος Όμηρος, σε εκ του συστάδην μάχη, ξεκολλάει την επωμίδα του ναυτικού ακολούθου της Γαλλικής Πρεσβείας ντε Τρεφέιγ, η δυσεντερία χτυπά αναπόφευκτα, λουκουμάδες προσφέρονται στο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείον "Ακταίον", ένα μυστικό κρύβεται στην οικία Ζάχου ενώ κάποιο άλλο διαχειρίζονται η σοφή μοδίστρα Ιφιγένεια με τον τετραπέρατο μνηστήρα της Θανάση, ο ανύπαρκτος Ψηλός Ξανθός με το Μουστάκι αναζητείται πυρετωδώς, τις νύχτες μέσα στις σκιές παραμονεύει ο τριζάτος ταμπάκος, ενώ η Κάτε δραπετεύει απ' τη φυλακή της χάρη στο καπέλο της. Μια ιστορία ξεκαρδιστική αλλά όχι αστεία, η κωμική πλευρά μιας τραγικής στιγμής της Ιστορίας μας.
Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του '50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα (Το 218 ονόματα) εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο (Αλάτι στα φιστίκια) το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα".
